"το εγω ειναι μια συνηθεια"

η αρχη.
το τελος.

η ευχη και το φορεμα.
προσεγγιζουν τα ματια σου.
οχι εσενα.

τα ματια σου "ειμαι εγω".

και μου αρεσουν.
οταν ειμαι παρων.
μεσα τους.

η αρχη.
το τελος.

το ετος και το δεντρο μας.
η ανακυκλωση
των ολοκαινουριων συνηθειων
που γινεται αισθητικη.
επιθυμια.
και ανακουφιση.

η αρχη.
το τελος.

αυτοαναιρουνται.
σαν να υπαρχουν μονο γι'αυτο.

ολα υπαρχουν μονο γι'αυτο.
το γι'αυτο υπαρχει μονο γι'αυτο.

το γι'αυτο δεν υπαρχει μονο γι'αυτο.


η αρχη.
το τελος.

η εξηγηση και τα οπλα.
η επινοηση,η αγαπη,
η ανακουφιση μετα τον φονο.
το σημαινον ειναι παντα πιο αληθινο.

η αισθητικη και το πρεπον
το τσαι και το βαλσαμο.
παντα θα ειμαστε ασθενεις.
οι προοπτικες διαφερουν.

η αρχη. Και
το τελος.


-το "γι'αυτο" πεθανε.

-πως γινεται κατι τετοιο;

-(βγαζοντας τον λογο απο το ειναι)

-....(σιωπη)

-....

-γιατι δεν μιλας;πες μου.

-σου ειπα,αλλα δεν ακουσες.

συναντησεις κατω απο τον ηλιο

εκεινος: δεν μπορω να σου πω για κατι.

εκεινη: τι εννοεις κατι;

εκεινος: οτιδηποτε.

εκεινη: για ποιον λογο;

εκεινος: δεν μπορω να σου πω τι βλεπω.

εκεινη: βλεπεις εμενα.

εκεινος: ναι.

εκεινη: ...

εκεινος: μα σε βλεπω γυμνη.σε βλεπω φυση.πισω απο το ομορφο.

εκεινη: και τι βλεπεις πισω απο το ομορφο;

εκεινος: την ελλειψη της εικονας σου.

εκεινη: την ελλειψη της εικονας μου ;

εκεινος: εισαι ομορφη μην το ξεχνας.

εκεινη: στα ματια μου τι βλεπεις;

εκεινος: δεν προλαβαινω να κοιταξω τα ματια σου μεχρι το βαθος.

εκεινη: γιατι;

εκεινος: με παρασερνουν ανυποψιαστο, στο εκστατικο χαος.

εκεινη: αυτο ειναι Ωραιο;

εκεινος: αυτο Ειναι ωραιο.

εκεινος: δεν μπορω.δεν μπορω να σου πω τι βλεπω.

εκεινη: μπορω να σου πω τι βλεπω εγω.

εκεινος: πες μου,θελω πολυ να ακουσω.εχω αναγκη να ακουσω.

εκεινη: βλεπω μια ομορφη μερα, και τον ηλιο που ειναι ωραιος.
ας περπατησουμε.

εκεινος: γιατι οχι.

εκεινη: μην χανουμε χρονο. ολη η μερα ειναι δικη μας.

εκεινος : ας συμφωνησουμε πρωτα ομως κατι.

εκεινη: τι;

εκεινος: να μην μιλαμε.

εκεινη: γιατι;

εκεινος: γιατι δεν θα μπορεσω ποτε να σου πω τι βλεπω.

Και μετα..;

-και μετα και μετα;
Μαμα,και μετα;
και μετα;

-ελα παιδι μου.

-και μετα και μετα;


-παιδι μου, γιατι κλαις;


-μαμα και μετα;



-τι εχεις αγαπη μου;
μην..
γιατι κλαις;


-τι θα γινει μαμα,μετα τι θα γινει;


-πες μου τι εγινε;
δεν μπορω να κλαις.



-μαμα,ξερω την απαντηση.



-ποια απαντηση αγαπη μου;
τι σε κανει ετσι;


-μαμα δεν μπορω.δεν μπορω.
ποναω,ποναω.
μοναχα μια χαρη μαμα,μια χαρη.



-τι παιδι μου;



-πες μου ενα παραμυθι να αποκοιμηθω.

οι μεγαλοι δρομοι

Περιφερομαι ασκοπα στο αδιαφορο
μηδεν και ειμαι περιεργος
να μαθω που βρισκεται,
ενω ξερω ηδη οτι ειναι μεσα
στο διαμερισμα, που
το διαπερνουν οι ηχοι
των διαφορων ασχολιων της,
οταν τους αισθανομαι,περνοντας
συμπτωματικα απ'εξω.

Και ξερω οτι ειναι εκει.
στην σκεψη,στην θυμηση,
στο συμβολικο.

ωστοσο, αναρωτιεμαι που να βρισκεται.
ενα βαρος φριχτο.
αναρωτιεμαι που να βρισκεται.
αυτη η σιωπη ποναει.
που μπορει να βρισκεται;

αν οχι παντου,
σιγουρα καπου.
αν οχι στο καθετι,
σιγουρα καπου.
αν οχι οπου..
γιατι οχι οπου..;

σιγουρα παντου.



"-γιατι εισαι θλιμμενος;
-γιατι ετσι."



και ξερεις ποσο δυσκολο ειναι.
γιατι το πιο ευκολο πραγμα
ειναι να σκοτωσεις καποιον.

και ξερω ποσο δυσκολο ειναι.
οταν προλαβει αυτος.



ισως περπατουσαμε για λιγο.
στους δρομους εκει εξω.γιατι ειναι
μεγαλοι και οδυνηροι να τους περπατας μονος.
και στο ειχα υποσχεθει πριν καν το αντιληφθω,
πως
δεν θα κοιτουσα τιποτα παρα μονο εσενα.

γιατι δεν υπαρχει τιποτα εκει εξω στ'αληθεια.
παρα μονο μιζερια,αθλιοτητα,καταντια και
βρωμικος αερας.

περιφερομαστε καθημερινα και καταρρεουμε
στα μεσοδιαστηματα της ματαιοτητας.

δεν υπαρχει διεξοδος γιατι δεν υπαρχει χωρος.


μονο στα ματια σου μπορω να βρω εναν δορμο.
μονο εκει μπορω να βρω εναν τοπο.
για να σταθω.


αναρωτιεμαι που βρισκεσαι,
καθως διασχιζω τους ανηλεους θορυβους,
των αβασταχτων πονων
που νυσταζουν στα πεζοδρομια.

αναρωτιεμαι που βρισκεσαι
καθως η σκεψη μου για μερες
ειναι εκει οπου την αφησα,
πριν με αφανισει η πολη.

στην θυμηση σου.

Αποψη μπαλκονιου...

το λιμανι

Σταθμος

Ερχεται,το νιωθω
τριγμοι ακουγονται απο βαθια
το χερι μου αρχιζει να τρεμει.
κοιταω προς το ερεβος
αναριγω,περπαταω σιγανα,

αναμενω το τελος της διαδρομης
και αναγκαζομαι να ακουω
τις κραυγες της πορτας.

Το νιωθω,πλησιαζει,
το φως του κρυβεται
πισω απο το σκοταδι της κουζινας
και ανμειγνυεται στα ονειρα μου...
κινειται καλπαζοντας
και σερνεται αργα
γεννωντας εκκωφαντικους,
συρομενους ηχους και στριγγλιες.

Το αισθανομαι...
Η ψυχρα στο αιμα,
η ψυξη στα κοκκαλα.

Σε λιγο ισως κοπασει.



Αλλος ενας ανυποπτος φοβος
διαπερασε τα οστα μου σαν τρενο...

Πριν-Τελος Το

Πριν (το) Υστερα.
Εκει ειναι

Εκει στεκεσαι στην μεση ενος παιχνιδιου
νομιζω πως σε βλεπω
καπως ετσι

νιωθω τον αερα που στα μαλλια σου φυσα
νομιζω πως σε βλεπω
να κοιτας ξεχασμενη

στο ενδιαμεσο κενο
χωριζοντας δυο τιποτα


.Ναι.

Σκεφτομαι.Εσενα.

Να μην σε νοιαζει (τιποτα)
και εισαι ομορφη
οπως τα βραδια που αγαπησες...


Το χαμογελο που ποτε δε καταλαβα
Ησουν και Εισαι
Ημουν Τιποτα

Πριν τελειωσει ο Χρονος
στ'αληθεια ισως συναντηθουμε

εκει οπου ο χωρος σιγοψυθηριζει
τους ομορφους ποθους που κοχλαζουν
στην σιωπη των βλεμματων μας

Θα θελα να δω το χαμογελο σου
Θα θελα να σε δω

πριν
καταστραφω
πριν
κατακερματιστω
σε
μικρες
αστρικες
αφετηριες
ματιαοτητας.

Ανησυχια,Τρεμουλιασμα κι Ευδαιμονια

πετωντας.....




εινα θεατρικο οπου προβαλει την
ψυχικη κατασταση της ανθρωπινης φυσης

της τοσο καταπονημενης,

την ματαιοτητα της κωμικοτραγικης καθημερινοτητας
και την εξιλεωση του ενδοκοσμου απο την φρικη
που λασπωνει την γυμνια μας...

μια στιγμη εκτονωσης,
παθους,
ερωτα,
ευχαριστησης,
ικανοποιησης,

η εκστατικη κορυφωση στην ακρη του δρομου


μεχρι την επομενη

μεγαλυτερη επιθυμια.




ανθρωπινο οσο και αληθινο.

δεν υπαρχει πια λογος να κρυβομαστε
πισω απο την την(μικροπολιτικη)αθλιοτητα
που μας περιβαλλει

ειμαστε εμεις!!!
τι σημασια εχει;

"πίσω από κάθε μαύρη μάσκα υπήρχε ένα χαμόγελο,
σε κάθε πέτρα που πετιόταν ενάντια στον κοινό εχθρό
υπήρχε χαρά, σε κάθε σώμα που αντιστεκόταν
στην καταπίεση υπήρχε επιθυμία."



"Εύθυμα πάθη που συμπίπτουν και ενώνονται
για να επιτεθούν στην αρχή:

αυτό είναι το μυστικό των μαχών που
διαδραματίζονται στην καρδιά της ασύμμετρης
σύγκρουσης που μας φέρνει αντίθετους στη
θλίψη των όπλων και των σωμάτων εξουσίας."