"μονη αληθεια"

Αγαπω το χωμα.

γιατι μυριζει ομορφα.

οταν βρεχει.

ειναι ωραια η βολτα κοντα στην ευωδια του.

βλεπω τα βλεφαρα σου.το φως που ξετυλιγεται.

το χωμα που σου μοιαζει,παντου μοσχοβολα.

"δως μου τα χερια σου"

ειναι το πιο δυσκολο πραγμα,
να σου εξηγησω.

"δως μου τα χερια σου"

μου ειναι το πιο δυσκολο πραγμα.

"μέσα από σένα είδα εμένα"

και μου ειναι δυσκολο να σου εξηγησω.



αγαπω το χωμα.

μυριζει ομορφα οταν βρεχει.

δως μου το χερι σου.

δεν υπαρχει εξηγηση.

ολα ειναι τοσο ομορφα.


ειναι τοσο ομορφα

που ξεπερνανε την εννοια.

ξεπερνανε το απειρο που οριοθετεις ασυνειδα.


δεν υπαρχει εξηγηση,
αγαπω το χωμα.
ειναι ολα τοσο ομορφα.
δως μου το χερι σου.





_____________________

"Ποιητικη Βραδια"

O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου


O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
απ' το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος,
κρυφός, σαν μια παλιά τύψη
ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου
θα 'ναι μια άδεια λέξη.
Κραυγή που έσβησε, σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό
όταν μονάχη σκύβεις
στον καθρέφτη. Ω, αγαπημένη ελπίδα,
αυτή τη μέρα θα μάθουμε και εμείς
πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα.

Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα
O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου
Θα' ναι σαν ν' αφήνεις μια συνήθεια,
σαν ν' αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,
σαν ν' ακούς ένα κλεισμένο στόμα.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί.


(Cesare Pavese)




Καταθετω το ποιημα αυτο
απαντωτας στο καλεσμα της Roadartist
για μια "ποιητικη βραδια".


καλω με την σειρα μου οσους εχουν διαθεση
να συμμετασχουν σε αυτη τη "ποιητικη βραδια".

εχετε προσκληση ολοι.

Ελα στην μεγαλη μας γιορτη

πως να κρατηθεις;


ξερνας


πανω στο πεντακαθαρο πεζοδρομο,
μπροστα στα πολυτελή μαγαζια.

και δεν ειναι της μοδας
να ξερνας.

το ξερουνε ολοι γυρω σου.

δεν ταιριαζει στο ντυσιμο σου,
στο στυλ και την γοητεια σου.

δεν θα ηταν καλογουστο,
να χαλας μια βραδια ετσι.
μια τοσο ομορφη γιορτη.


με τετοια "αστεια"
δεν θα γελουσε κανεις,
ουτε οι γραβατες τους θα σου εδειναν σημασια.

μην εισαι κακοκεφος.
θα σε πουνε μιζερο.

"χαμογελασε! μια αδολη καμερα σε καταγραφει"





τι αλλο θες;

ανθεκτικα,
ακριβοπληρωμενα
ρουχα,
ανανεωμενο στυλ,
αστραφτερο χαμογελο,
γερό οργανισμο,
να καταπινεις
τις μυρωδιες του βοθρου,
και να μην πονας.


πρεπει

Να σταματησεις να ξερνας.



Οι αγαπημενες μας φαραμακευτικες εταιριες,

βγαλανε φαρμακα και για την δική σου ευαισθησια.

τωρα θα γινεις δυνατος,οπως ειμαστε εμεις...

(μια εικονα).

πια δεν θα πονας.

δεν θα ξερνας πανω στα ωραια μας φορεματα,

ο βοθρος αυτος εχει κτιστει για ολους μας.


αποψε
μην ανησυχεις,
κοιμησου απαλα,
πριν κοιμηθεις.

Ετσι λεμε

που ειστε παιδια...;

ξερω οτι μιλω στο κενο...
ουτε καν σε μενα.

γιατι αυτο ειναι η διεξοδος.

η μονη λυση που μας εγινε και αρεστη.

και την επιλεγουμε, λεμε...

με ενθουσιασμο...

επιλεγουμε το κενο..


με ενθουσιασμο

επιλεγουμε το κενο...


ας γινουμε κατι...

τον ελευθερο μας χρονο,

(χα)

ας γινουμε κατι...

ας κανουμε τις επιλογες μας...

ετσι μας λενε...

να κανουμε τις επιλογες μας...

και ειναι ωραια.
χαιρομαι πολυ οταν γινεται αυτο...
γιατι παιρνω ευθυνες...
σαν τους μεγαλους...
και εγω μαμα...
και εγω τελω...

ετσι ολοι κινουμαστε.
με τις αστραφτερες φατσες μας.

δικτυωνομαστε και επενδυουμε.
επενδυουμε.

στο καθε τι,

επενδυουμε.

στον αλλον..

γιατι ολα κινουνται με βαση τα συστηματα αγορας...

πρεπει να περιποιηθουμε την εικονα μας,
να μετρησουμε τα λογια μας.
να ζυγισουμε την συμπεριφορα μας.
να καλουπωσουμε τον αυθορμητισμο μας.

να γινουμε το προιον
να γινουμε και οι καταναλωτες


ας ειμαστε ελευθεροι
λεμε οταν γυρισουμε σπιτι.

ας ζησουμε την δικη μας ζωη...

και γραφουμε στο μπλογκ μας,
παιρνοντας στα σοβαρα τον εαυτο μας.
γιατι πρεπει να κανουμε κατι...

ΧΑ

να γινουμε κατι...

να κανουμε
κατι που θα επιλεξουμε για τον πολυτιμο ελευθερο
χρονο που μας χαρισαν οι καλοι
μεγαλοι και σοφοι ανθρωποι...


αυτοι ξερουν...

οι κατασκευαστες πλυντηριων,
για τα πληντυρια μας
οι γιατροι για την υγεια μας
οι ιερεοις για την θρησκεια μας
οι δασκαλοι για την παιδεια μας
οι ψυχολογοι για την διαθεση μας
οι κτηνιατροι για τους καλυτερους μας φιλους
οι πληροφορικαριοι για τα εξωτερικα μας οργανα
οι πολιτικοι για την κοινωνια και την πατριδα μας


οι ειδικοι για την ζωη μας...


ζω με σιγουρια.
Ζω με τους ειδικους..

δεν φοβαμαι πια.
ειμαι ελευθερος.
και εχω τις επιλογες μου.
σεβομαι την ιδιοκτησια.
αγαπω τον συνανθρωπο μου,
μα πιο πολυ τον συναγερμο μου.


-σαν δεν ντρεπεσαι...;

-γιατι πατερ;

-αγαπατε αλληλους,πανω απ'ολα.τι εμαθες στο σχολιο;

-ναι πατερ...



ψαχνουμε
τους αλλους.

και επικοινωνουμε.

ετσι λεμε..

με την βονταφον
ειναι καλυτερα.

η ζωη μου αλλαξε.

δωρεαν χρονος ομιλιας για ολους.

για να μιλαμε οταν δεν μπορουμε να μιλησουμε.
(απο κοντα)


ειναι πολυ βολικο αυτο το κινητο.


ο ανθρωπος προχωραει.
προοδευει.

υπαρχει Προοδος.

ετσι λεμε...

και συνεχιζουμε να γραφουμε στο μπλογκ μας.
γεματοι χαρα για τα συμβαντα.
γεματοι χαρα
για ολα γυρω,
που απλωνονται,σαν εικονες.
και καθως καθομαστε στην καρεκλα ολα μας κοιταν και τα κοιταμε.
μεχρι καποια να τα επιλεξουμε.
μεχρι καποια να μας επιλεξουνε.
και ετσι να τα καταγραψουμε.

ετσι λεμε...


καθομαστε στην καρεκλα,που θα μας κανει πρωταγωνιστες,
της καθημερινοτητας μας.
και καθως η δευτερη μας κυνηγαει,
καβαλοντας την προοδο της ανθρωποτητας,
μας απειλει καλπαζοντας,
με λογους καθυστερησης και ανταγωνισμου...

και εμεις χαρουμενοι.
ενω ξεμπερδεψουμε με τις υποχρεωσεις μας προς τα κτηνη,
γυριζουμε σπιτι,με το κεφαλι μας ησυχο.
καναμε την δουλεια μας,
καναμε το καθηκον,
τηρησαμε και τον Νομο.
ολα καλα.
ειναι επιλογη μας η ζωη μας.

ετσι λεμε....

πρωταγωνιστουμε στην γεματη απο ειδικους,
δικη μας ζωη,
χρησημοποιοντας τον ιερο ελευθερο μας χρονο
εποικοδομητικα...

με διαφορους τροπους...

ετσι λεμε.....

αλλα παντα καθοδηγουμενοι απο τις οδηγιες και τις συνταγες των ειδικων.....
των αγαπημενων μας ειδικων....
μην τρελαθουμε κιολας....

η ωρα εφτασε.
ο ελευθερος χρονος αρχιζει να κυλα,
εχουμε επιλεξει ηδη πως να τον ευχαριστηθουμε.



με ματια παιδιου,γεματα αγωνια,
ανοιγουμε το παραμυθι,
και καθηλωνομαστε στην αφηγηση του....


"Τα μεθυσμένα αγγελούδια μου κοίτα
πως φτερουγίζουν στης στροφής τον αέρα
Κι όλοι το ξέρουν πως
απόψε θα έχουμε μια όμορφη νύχτα
κι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα..."

γιατι ρωτας γιατι;

παιρνουμε δυναμη..
για να κοροιδεψουμε λιγο ακομη τον εαυτο μας...
λιγο ακομη...
λιγο ακομη...

μου αρεσει η κατασταση της ηρεμιας...
της ξενοιασιας...της αγαπης

αυτη η κατασταση που σκεφτομαι τα αγγιγματα,
μονο

θελω λιγο ακομα δυναμη,
απο σενα..
να κοροιδεψω τον εαυτο μου...
λιγο να ξεχαστω
λιγο να μην πιστεψω...

θελω να μου δωσεις ηδονη

να κοροιδεψω τον εαυτο μου μεχρι τον επομενο φονο

οπου θα σωπασουν ολοι για μια στιγμη
κι υστερα θα ξεσπασουνε...

ουρλιαχτα θα μας χαραξουνε

και ετσι θα κοροιδεψουμε και παλι τον εαυτο μας...


χαρα και λυπη
λυπη και χαρα




δωσ' μου
απ' τα αγαθα σου
πριν πεις αντιο.

πριν την αρνηση

πριν την πτωση
πριν την πτωση

πριν τη εξαυλωση

στο
υστερα θα κοροιδεψω παλι τον εαυτο μου..
πως ταχα δεν ειμαι εγω..

θυμησου το

οσο ησουν,τοσο εισαι
οσο εισαι,τοσο θα εισαι
οσο ησουν,τοσο εισαι
οσο εισαι,τοσο θα εισαι







ησουν;
εισαι;
θα εισαι;



θελω να γελασω δυνατα για την ζωη σου

θελω να γελασω δυνατα για την ζωη μου

θελω να γελασω δυνατα για την ζωη μας




....

Μολις νυχτωσε

δεν εχουμε τιποτα να πουμε
περιμενουμε μονο να αφουγκραστουμε
την ομορφια που πλεκουμε στον νου μας,
φορεσια για ο,τι μας προσμενει

αγωνιοντας να ζησεις αποζητας μιαν ακρη,
σε βλεπω για λιγο τρεκλιζεις
μα κουβαλας μια αυταπατη,
κοιταζεις κατω,αδρανεια,
αναθυμασαι τι ησουν,
σε χαιρεταω δειλα,
στο κενο κατηφοριζω.

την ωρα εκεινη που δεν ξερω,πιστευω σε κατι.
περιμενω,η δυση
ισως σε γεννησει και αποψε.

κοιτουσες με εναν ηλιο στα ματια,
η ζωη σου με τυφλωσε.
Mα ηρθε η ωρα,αυτη η μερα τελειωνει,
μου ψυθιριζει γλυκα

Μολις Νυχτωσε.

"οποιος ξεχναει χανεται"

οι μερες θα περασουν θα το δεις.....

εξω ξημερωνει.


φοβαμαι πως δεν θα σε δω ποτε,
και γραφω πρωτη φορα.

αληθεια ειναι η πρωτη φορα

στα ματια σου εμεινα,και το ξερεις.
στα ματια σου ξεμεινα,


οι γεροι δεν νιωθουν την βροχη.
δεν ακουνε το παθος που βουιζει παρατεταμενα

νιωθουνε ωριμοι πως ειναι
περπατανε αργα στον δρομο

και σε ξερουν
εισαι παιδι

εισαι ακομα παιδι.

με τα παθη μετριαζονται τα παθη.

δεν τους το ειπε κανεις.
αυτο δεν τους το ειπε κανεις.
η σοφια τους δεν εφτασε στο σημειο αυτοαναιρεσης της,
που θα αποδεικνυε την υπαρξη της.

(ο θυμος μου εστιασε το ενδιαφερον μου στους "ωριμους"
και ο ερωτισμος που με διακατειχε μεταμορφωθηκε σε απεχθεια
και νευρικοτητα).


...με τα παθη μετριαζονται τα παθη.

συνεχιζω στην εναλλαγη των
συναισθηματων,
παρορμητικος οπως παντα.

καθως δεν θα μπορουσα να ειμαι κατι αλλο.

κανεις δεν θα μπορουσε να ειναι κατι αλλο
απο το Ειναι που δεν θα μαθει ποτε.

μονο οι αγιοι ειναι κατι αλλο.
(αυτοι στις εικονες ).

λενε γι'αυτους οτι ειναι μετρημενοι.
επικαλουνται τον υγιη ανθρωπο,
την ολοκληρωση και την θεωση.
Στοπ.
δεν θα μπορουσα να συνεχισω αλλο
σε συλλογισμους αρρωστημενους...


με τα παθη μετριαζονται τα παθη.


ανα-θυμαμαι την εικονα σου.
σαν ολα εκεινη να τα καθοριζει.

και η ζωη μου ωραιοποιειται γιατι υπαρχεις.

γαληνευει το γυρω μεσα μου
και ξεχνω την νευρικοτητα που μου προκαλουν οι μεγαλοι ηλικιακα, "ωριμοι",
ενω ηδη την εχω ανακαλεσει,οριοθετωντας την στην γραφη,
με αλλη διαθεση ομως.

παντα χωρις λογο,

αναρωτιεμαι για τον τροπο
(που συνηθιζουμε να υιοθετουμε αθορυβα και
ασυνειδα),με τον οποιο
πραγματωνουμε τις στιγμιαιες αντιφασεις
που μενουν πανω μας
για παντα.

πως μπορεις να ξεχασεις κατι πες μου;
πως μπορεις να ξεχασεις κατι;
οταν σου ειναι βιωμα.

οταν το ανακαλεις,
οταν ανακαλεις κατι που εχεις ξαχασει.

πως μπορεις να μην εισαι αυτο,που λες οτι δεν εχεις;



πως μπορεις να ξεχασεις το αιτιο του παροντος,
οταν αυτο δεν χρειαζεται καν να το θυμηθεις.
οταν αυτο εισαι ο ιδιος.
εν μερη.
εισαι απορροια.
η μνημη ειναι το παρον.

ειμαστε οντα
οικοδομημενα
συγκροτουμενα
στολισμενα
αποτελουμενα απο "μνημες".

μια σχεση επενεργειων
αντιδρασεων
βιωματων

η μορφη και οι σχηματισμοι
που συγκροτουν το "εγω"
ειναι ιχνη των αντικειμενων
που συνηθιζεται να αποκαλουνται ως "μνημη".



δεν θα σε ξεχασω ποτε.

καθως δεν θα μπορουσα να "σε" διαχωρισω απο
το "εγω".