Η απομυθοποίηση της Αναρχίας

Δεν είμαστε διατεθειμένοι να γείρουμε τα μάτια στα εγχειρίδια είτε τα "πεδία της γνώσης",

ούτε να αναλύσουμε την "οικονομία" της αναρχίας. Αποφεύγουμε να μιλήσουμε με αριθμούς, δεν είμαστε σε διάθεση να τους διακρίνουμε.

Είμαστε εδώ για να θίξουμε την κατάσταση που βρίσκεται μπρος μας

και εξελίσσεται βάση τυπικών πλέον αρμονιών, κραυγαλέων, με ορμή και χάρη.

Έτοιμων να αποδείξουν ότι η επιβλητικότητα τους αξίζει κοινωνικού σεβασμού, και

αναγνώρισης. Αφήνοντας τον υπαινιγμό - βάση μιας φαντασίωσης - της ηθικής κατά βάση, ανωτερότητας των.

(τα μαθηματικά μέρος α)

Διακρίνουμε την κλίση προς μια << περσοναλιστική αφοσίωση στην ατομική αυτονομία>>,

τα θεμέλια της οποίας στερεώνουν την "λανθάνουσα" αντιμετώπιση του κοινωνικού ως έχει.

Πέρα απο τους λόγους που έχουν ειπωθεί (κριτικός λόγος κατά ατομικισμού) , η παραπάνω θέση μπορεί να στηριχθεί κατ' ουσίαν στη συνέπεια που δημιουργεί η αφοσίωση αυτή.

Οι ταυτίσεις της συνέπειας αυτής , αφορούν λέξεις όπως αυτή της εξιδανίκευσης του Χώρου , δημιουργώντας ένα λανθάνον ηθικοπλαστικό πεδίο και βάση αυτού (το τέρας, Εγώ, ο τεράστιος εαυτός), σειρά "κανόνων" συμπεριφορικών.Κατ΄επέκταση πραγματώνεται η θεμελίωση την "άρνησης" ως τάση, άποψη, "καθωσπρεπισμός" ακόμα,

και εν τέλη το μόρφωμα που αποκαλείται lifestyle-μοδα.

(Η ιστορία - σε ορισμένο βαθμό - ως μήτρα φαντασιακών καταστάσεων,ταυτίσεων)

Με γνώμονα τα παραπάνω, το μάτι αδυνατεί - θα λέγαμε- να εστιάσει (focus) στην "οντολογική υφή" της ιδεολογίας-θεωρητικού μορφώματος, συναφής με την απλότητα - πέρα απο την ιεροποίηση και αυτής της έννοιας - της διαχείρισης (κοινωνικών) καταστάσεων βάση (πολιτικών) αποφάσεων.

Η ξεγύμνωση του τρόπου αυτού (διαχείρισης-απόφασης), απο ηθικο-συμπεριφορικές τακτικές μιας κάποιας μόδας, - είτε μη οριοθετούμενων ταυτίσεων -

και αντ' αυτών, η εστίαση στην οντολογική του "λιτότητα", μας οδηγεί σε μια προοπτική της πολιτικής ιδεολογίας καθόλα αδιάφορη, ωστόσο καλή (Good).

Το φάντασμα της αναρχίας

όταν σταθούμε απέναντί του και

καθώς

δεν φοβηθούμε να το κοιτάξουμε στα πεπλώδη του μάτια,

εκείνο

χωρίς μέτρο

και με περίσσιο στυλ

θα γελάσει δυνατά.

και στον όλεθρο,

στου γέλιου απάνω τη βουή,

με μια κίνηση σαν του χειμάρρου το αδιανόητο ,

είτε σαν κομμάτι των your ten mofo

σε ένα του ξέσπασμα,

σηκώνοντας το πέπλο

με μιας

θα φανεί

επιβλητικά ...

η φύση

ως έχει

(περι) (τ)η(ς) αυταπΑτη(ς) του ανωτέρου("")

νεα αναρτηση.

σαν να ξερεις απο πριν.και το ξερεις.οτι το κειμενο θα εχει τη μορφη που οριοθετει

το προϋπαρχον.

και δεν ειναι εξελιξη,

.σκεψου τον αερα και το βουνο.καπως ετσι

ή τα φυλλα

οπως γερνουν ,καθως...

ΝΑΙ

οι εικονες αυτες! καταλαβαινεις τωρα...

πια δεν βλεπεις πουθενα την εξελιξη

και ισως αφεθεις ξανα

καπου

αλλου

μεχρι να ξανααισθανθεις ανθρωπος

και να πιστεψεις στον εαυτο σου

μεχρι να ξαναπιστεψεις

στην σκεψη

που δεν σε κανει σοφο

βεβαια

η σκεψη που καθε μια της ειναι αλλη

και αυτη αντι αυτης ..καθολα αλλη ))(καθ'αλλη το εξω αυτης))(

η σκεψη

που με σιγουρευει καθημερινα

πως αν δεν υπηρχε εκεινη

θα ημασταν σοφοι

να πλενεις το πιατακι και την κουπα

στη σκοτεινιά

για καποια αποψη αυτο ειναι το λαθος

και μαζι του θα συμφωνουσε το τσιγαρο και η διαδικασια του.

ο καφες του λαικου ποιητη.

πιο πολυ μια τετοια διαδικασια ιντερνετικης εκφρασης

θα εξεφραζε ισως τους εστετ εαυτους μας

και τωρα

που γραφουμε κατω απο ενα ερεθισμα

που εξιστορει τον αυθορμιτισμο

ισως το χρησημοποιουμε εναντιον του,

χαρη της ομορφιας του γραψιματος,

βαση της αυταπατης που κουβαλαμε εν ωρα γραφης

αυτης του αυθορμιτισμου των δαχτυλων.

και αν ειναι ετσι ποιος θα μας το πει;

ποιος μπουκοφσκι θα μας διορθωσει,

θα μας ανεραισει.

οχι, εμεις δεν κανουμε ποιηση

δεν μας αφορα τοσο η επιβλητικοτητα της

γιατι ισως δεν το νιωθουμε

τωρα

.

οταν κοιτας την προταση που εγραψες πριν ενα λεπτο

αποφευγεις την ποιηση

η δομη διαμορφωνεται απο μονη της,δεν μας αφορουσε ποτε

η καθε γραμμη ειναι

ρευμα

συνουσιωση των λεξεων

μια γουλια καφες

και η αφηση της

καποιος θα πει πως το νοημα βρισκεται στη τεχνη κ τη γλωσσα.

καποιος ειπε πως το νοημα βρισκεται στη τεχνη κ τη γλωσσα.

το σβησιμο των λεξεων

καπως ετσι

Delete