Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

αυτο-θεραπευτες

ασυναρτητα
συμπαντα
αρμονικα με μονο τους αξονα το χαος

χαμογελουν και ονειρευονται
πανω στο "Αλλο"

στην διαμορφωση
την πλαση και την επαναληψη
αναγεννουν το απειρο

ετσι οπως αναστεναζεις
πριν και αφου
κανεις το τελευταιο τσιγαρο

θα ναι παντα το ιδιο

παντα ο ιδιος
πονος στο στομαχι

πριν και αφου ακουσεις
τα νεα της ημερας

πριν και αφου
αναπνευσεις τα νεα της ημερας

η τρελα θα σχηματοποιει την πολιτικη βουληση
στην ορθη της μορφη

χωρις την αναγκη να μιλησεις
θα πεις τα ιδια λογια απο την αρχη

πριν και αφου
καταπιεις τα νεα της ημερας
θα ρευτεις επιδεικτικα στην ματαιοδοξια των μυρμηγκιων
που χτιζουν φυλακες θεορατες
για τον φοβο που τους προκαλει
η επιβλητικοτητα τους


κοβω μαχαιρι

για να μην γινει συντριβη

στηνω καρτερι
απ το πρωι

ετσι και γω
ετσι και εσυ

καθως και εγω
καθως και εσυ


Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

η Αφηγηση των ιστοριων,
ηρθε η στιγμη, να μας πει το ονομα της.
να φανερωθει.να δουμε το προσωπο της.
Ειναι αυτο που δεν εμεινε.Αυτο που δεν θα μεινει.
η εξιστορηση ειναι η φυση.

οι μνημες δεν θυμιζουν την ζωη,ουτε τον θανατο.
θυμιζουν εμας.
ετσι η φυση εξιστορει.
αυτο που δεν εμεινε.
αυτο που παντα γινεται.


και ηταν πολυ ομορφο το χιονι.
καθως ελαμπε τη νυχτα. θα σου μιλαω παντα για το χιονι.
αλλο ενα τσιγαρο στο τελος του.παντα θα ειναι το ιδιο.
το τελος και η αρχη.
μια ψευδαισθηση

και παντα θα κοιταζω για πρωτη φορα.
χωρις λεξεις θα χαιδευω τα αερικα σου μαλλια .
οπως θυμιζουν τον μονο δρομο,
οπως εξιστορουν
απλοχερα την ομορφια
θα απαλυνουν το ονειρο

η φυση αφηγειται
χωρις να μιλα



και το χιονι ειναι παντα ιδιο.
αδιαφοροντας για το φευγιο
η ομορφια θα μενει παντα εδω
θα ειναι παντα εδω



παντα θα εξιστορουμε αυτο που δεν εμεινε,
καθως και μεις οριστικα θα γινουμε εξιστοριση

παντα θα εξιστορουμαστε απο αυτο που δεν εμεινε