Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

λα λα λα λα κουφα λα ντο

"οι μερες του σεπτεμβρη που ανατελλουν στα ονειρα μου" με βρισκουν εδω.οπου δεν θα φτασω ποτε.Και οι "μνημες του νερου" ηταν για παντα βυθισμενες μεσα μου,και πως να τις ξεβρασω;
βρισκομαστε καθημερινα ολοι μαζι,και αφηνουμε την τρελα μας πανω στο τραπεζι για να φαμε.κι οταν ξεχασουμε γι ακομη μια φορα τι ζηταμε,φευγουμε βιαστικοι για την δουλεια.
και αληθεια πια τι ζηταμε;ειμαστε χαλασμενοι,γι αυτο ο,τι ονειρευτουμε, να το ζησουμε δεν θα συμβει.και αν κοιταξεις απο το παραθυρο τιποτα δεν θα σε συγκινησει πια.
γιατι η μουσικη επαψε να μας χαιδευει.και εμεις δεν την ξανακοιταξαμε οπως παλια,γιατι αληθεια δεν την βλεπαμε πια.
πουθενα.
λοιπον γιατι να επιθυμουμε την απαθεια των λιγων λεξεων που θα συμβουν καθως θα καθησουμε οπως παλια;και ενω οι ρολοι θα ειναι νεκροι πια,δεν θα ειμαστε ελευθεροι.
θα μιλαμε σε ενα διαλογο οπου δεν υπαρχουμε γιατι θα ειμαστε νεκροι.
ουτε και οι λεξεις που θα ειπωθουν θα υπαρχουν.θα ειναι αποηχοι των παρελθοντικων μας παθων,μνημες βαλσαμωμενες και αλλοκοτα συναισθηματα.
μονο οι θεσεις μας θα ειναι οι ιδιες,ο ενας απεναντι στον αλλο.Η Εικονα, που μονο αυτη πια μπορουμε να ονειρευτουμε και να ζησουμε.γιατι μονο αυτη πια υπαρχει και θα υπαρχει μεχρι το τελος αυτου του εφιαλτη,που δομειται πανω στην ζωη μας και εξασφαλιζει την ηλιθια συνεχεια της φυσης του σκοτωνοντας καθημερινα ο,τι Υπαρχει.Σκουπιδια ενος απανθρωπου κυκλωματος εμετικων εξουσιαστων θα ερθει η ωρα να καταλαβεται ποσο νεκροι ειστε οταν θα αναστηθουμε.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

επεξηγηση τωρα

γραφοντας σου,ενα απο τα ασημαντα κειμενα,που δεν θα σταθουν στα ποδια τους.αναριγω μα να κλαψω δεν μπορω.κριμα που δεν φτανουμε στα ακρα..
στα ακρα της πολυθρονας,χωρις τυχη,μονο αναγκη για κατι αλλο.αυτο ειναι το ωραιο.αυτη ειναι η νεοτητα.γερασαμε μικροι αναπαυομαστε στον ολεθρο της πολυθρονας και του καναπε.
καθως ο υπολογιστης γινεται ο χρονος και ο τοπος,ατελειωτες αναταραξεις ζωγραφιζονται στα ματια μας απο ενα κοσμο που βραζει,και μεις απαθεις αισθανομαστε την ανακουφιση και την ακτινοβολια να μας καθηλωνει στο παρελθον των αργων εικονων.
ακομα να σωπασει το ηφαιστειο,οσο περπαταμε νιωθω πως φουντωνει και αραγε γιατι;
γιατι ο συνειρμος ειναι μνημη και η μνημη ειναι λαδι στην φωτια.
για λιγο το χαος στο μεσο του δρομου.
ισως ξαναυπραξει ζωη ισως να βρουμε αλλον γαλαξια.
ακουσα τον ηχο του κινητου σου.αλλα δεν εισαι εσυ.και οταν το εσυ περικλυει πιο πολυ απο ενα,τοτε νερωνει το κρασι μα το μεθυσι πιζει.
και ετσι ολο ξεχνας τον πονο και ας ειναι πιο βαρυς.
"τι να σου πω,τι να σου πω αφου σου τα παν αλλοι σου αφησαν ποδια και ουρα σου πηραν το κεφαλι"

και τι σημασια εχει ο,τι και αν ειπωθει;αφου εσυ εχεις το κλειδι ,ξεκλειδωσε την πορτα και φυγε.
και μην φοβηθεις,
δεν θα ακουσω τι θα πεις,
και τι θα ζησεις.
ο θανατος δεν ηρθε ,ηταν παντα εδω,γι αυτο ο ηλιος που ζωγραφισες με τα ματια σου εκαψε
το τελος



Ετικέτες: Ασχημα κειμενα

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Μέλλονμακάρονα

δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν παιζω προ.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν διαβαζω.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν πινω καφε.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν κανω τσιγαρο.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν βλεπω τιβι.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν κλανω.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν κοιμαμαι.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν θλιβομαι.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν σκοτωνουν.
δεν λυπαμαι μονο χαιρομαι οταν αυτοκτονω.


για ολα αυτα που θα ερθουν.δεν λυπαμαι...μονο χαιρομαι.




Το Υπουργειο Βλακειας Προειδοποιει:

Η Χαρά Κάνει Καλό.



(βασισμενο στο "μέλλον")



υ.γ. "θελω ξυλα για την σομπα",δεν απευθυνομαι στο δικο σου κειμενο,απλα απο εκει εμπνευστηκα.ευχαριστω.

κανενα ιχνος ανησυχίας...