με τα παντα.
καποιος στον δρομο τραγουδαει, καθως αφηνεις πισω σου την τελευταια στιγμη και ελπιδα,
να κοιταξεις κατω.
αποφευγεις τη γη και ετσι κοιτας τον ουρανο.ή απο συνηθεια ειτε, ή.
και αργεις
στον δρομο
που δεν βγαζει
παρα μονο σε σταθμους
ηδονης και θανατου
στο πρωτο ανθισμα
ανασαινεις
καθε φορα
με την ιδια ορμη που πεθαινεις
