Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

"το εγω ειναι μια συνηθεια"




η αρχη.
το τελος.

η ευχη και το φορεμα.
προσεγγιζουν τα ματια σου.
οχι εσενα.

τα ματια σου "ειμαι εγω".

και μου αρεσουν.
οταν ειμαι παρων.
μεσα τους.

η αρχη.
το τελος.

το ετος και το δεντρο μας.
η ανακυκλωση
των ολοκαινουριων συνηθειων
που γινεται αισθητικη.
επιθυμια.
και ανακουφιση.

η αρχη.
το τελος.

αυτοαναιρουνται.
σαν να υπαρχουν μονο γι'αυτο.

ολα υπαρχουν μονο γι'αυτο.
το γι'αυτο υπαρχει μονο γι'αυτο.

το γι'αυτο δεν υπαρχει μονο γι'αυτο.


η αρχη.
το τελος.

η εξηγηση και τα οπλα.
η επινοηση,η αγαπη,
η ανακουφιση μετα τον φονο.
το σημαινον ειναι παντα πιο αληθινο.

η αισθητικη και το πρεπον
το τσαι και το βαλσαμο.
παντα θα ειμαστε ασθενεις.
οι προοπτικες διαφερουν.

η αρχη. Και
το τελος.


-το "γι'αυτο" πεθανε.

-πως γινεται κατι τετοιο;

-(βγαζοντας τον λογο απο το ειναι)

-....(σιωπη)

-....

-γιατι δεν μιλας;πες μου.

-σου ειπα,αλλα δεν ακουσες.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

συναντησεις κατω απο τον ηλιο



εκεινος: δεν μπορω να σου πω για κατι.

εκεινη: τι εννοεις κατι;

εκεινος: οτιδηποτε.

εκεινη: για ποιον λογο;

εκεινος: δεν μπορω να σου πω τι βλεπω.

εκεινη: βλεπεις εμενα.

εκεινος: ναι.

εκεινη: ...

εκεινος: μα σε βλεπω γυμνη.σε βλεπω φυση.πισω απο το ομορφο.

εκεινη: και τι βλεπεις πισω απο το ομορφο;

εκεινος: την ελλειψη της εικονας σου.

εκεινη: την ελλειψη της εικονας μου ;

εκεινος: εισαι ομορφη μην το ξεχνας.

εκεινη: στα ματια μου τι βλεπεις;

εκεινος: δεν προλαβαινω να κοιταξω τα ματια σου μεχρι το βαθος.

εκεινη: γιατι;

εκεινος: με παρασερνουν ανυποψιαστο, στο εκστατικο χαος.

εκεινη: αυτο ειναι Ωραιο;

εκεινος: αυτο Ειναι ωραιο.

εκεινος: δεν μπορω.δεν μπορω να σου πω τι βλεπω.

εκεινη: μπορω να σου πω τι βλεπω εγω.

εκεινος: πες μου,θελω πολυ να ακουσω.εχω αναγκη να ακουσω.

εκεινη: βλεπω μια ομορφη μερα, και τον ηλιο που ειναι ωραιος.
ας περπατησουμε.

εκεινος: γιατι οχι.

εκεινη: μην χανουμε χρονο. ολη η μερα ειναι δικη μας.

εκεινος : ας συμφωνησουμε πρωτα ομως κατι.

εκεινη: τι;

εκεινος: να μην μιλαμε.

εκεινη: γιατι;

εκεινος: γιατι δεν θα μπορεσω ποτε να σου πω τι βλεπω.

Και μετα..;



-και μετα και μετα;
Μαμα,και μετα;
και μετα;

-ελα παιδι μου.

-και μετα και μετα;


-παιδι μου, γιατι κλαις;


-μαμα και μετα;



-τι εχεις αγαπη μου;
μην..
γιατι κλαις;


-τι θα γινει μαμα,μετα τι θα γινει;


-πες μου τι εγινε;
δεν μπορω να κλαις.



-μαμα,ξερω την απαντηση.



-ποια απαντηση αγαπη μου;
τι σε κανει ετσι;


-μαμα δεν μπορω.δεν μπορω.
ποναω,ποναω.
μοναχα μια χαρη μαμα,μια χαρη.



-τι παιδι μου;



-πες μου ενα παραμυθι να αποκοιμηθω.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

οι μεγαλοι δρομοι




Περιφερομαι ασκοπα στο αδιαφορο
μηδεν και ειμαι περιεργος
να μαθω που βρισκεται,
ενω ξερω ηδη οτι ειναι μεσα
στο διαμερισμα, που
το διαπερνουν οι ηχοι
των διαφορων ασχολιων της,
οταν τους αισθανομαι,περνοντας
συμπτωματικα απ'εξω.

Και ξερω οτι ειναι εκει.
στην σκεψη,στην θυμηση,
στο συμβολικο.

ωστοσο, αναρωτιεμαι που να βρισκεται.
ενα βαρος φριχτο.
αναρωτιεμαι που να βρισκεται.
αυτη η σιωπη ποναει.
που μπορει να βρισκεται;

αν οχι παντου,
σιγουρα καπου.
αν οχι στο καθετι,
σιγουρα καπου.
αν οχι οπου..
γιατι οχι οπου..;

σιγουρα παντου.



"-γιατι εισαι θλιμμενος;
-γιατι ετσι."



και ξερεις ποσο δυσκολο ειναι.
γιατι το πιο ευκολο πραγμα
ειναι να σκοτωσεις καποιον.

και ξερω ποσο δυσκολο ειναι.
οταν προλαβει αυτος.



ισως περπατουσαμε για λιγο.
στους δρομους εκει εξω.γιατι ειναι
μεγαλοι και οδυνηροι να τους περπατας μονος.
και στο ειχα υποσχεθει πριν καν το αντιληφθω,
πως
δεν θα κοιτουσα τιποτα παρα μονο εσενα.

γιατι δεν υπαρχει τιποτα εκει εξω στ'αληθεια.
παρα μονο μιζερια,αθλιοτητα,καταντια και
βρωμικος αερας.

περιφερομαστε καθημερινα και καταρρεουμε
στα μεσοδιαστηματα της ματαιοτητας.

δεν υπαρχει διεξοδος γιατι δεν υπαρχει χωρος.


μονο στα ματια σου μπορω να βρω εναν δορμο.
μονο εκει μπορω να βρω εναν τοπο.
για να σταθω.


αναρωτιεμαι που βρισκεσαι,
καθως διασχιζω τους ανηλεους θορυβους,
των αβασταχτων πονων
που νυσταζουν στα πεζοδρομια.

αναρωτιεμαι που βρισκεσαι
καθως η σκεψη μου για μερες
ειναι εκει οπου την αφησα,
πριν με αφανισει η πολη.

στην θυμηση σου.

Αποψη μπαλκονιου...



το λιμανι

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Σταθμος




Ερχεται,το νιωθω
τριγμοι ακουγονται απο βαθια
το χερι μου αρχιζει να τρεμει.
κοιταω προς το ερεβος
αναριγω,περπαταω σιγανα,

αναμενω το τελος της διαδρομης
και αναγκαζομαι να ακουω
τις κραυγες της πορτας.

Το νιωθω,πλησιαζει,
το φως του κρυβεται
πισω απο το σκοταδι της κουζινας
και ανμειγνυεται στα ονειρα μου...
κινειται καλπαζοντας
και σερνεται αργα
γεννωντας εκκωφαντικους,
συρομενους ηχους και στριγγλιες.

Το αισθανομαι...
Η ψυχρα στο αιμα,
η ψυξη στα κοκκαλα.

Σε λιγο ισως κοπασει.



Αλλος ενας ανυποπτος φοβος
διαπερασε τα οστα μου σαν τρενο...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Πριν-Τελος Το



Πριν (το) Υστερα.
Εκει ειναι

Εκει στεκεσαι στην μεση ενος παιχνιδιου
νομιζω πως σε βλεπω
καπως ετσι

νιωθω τον αερα που στα μαλλια σου φυσα
νομιζω πως σε βλεπω
να κοιτας ξεχασμενη

στο ενδιαμεσο κενο
χωριζοντας δυο τιποτα


.Ναι.

Σκεφτομαι.Εσενα.

Να μην σε νοιαζει (τιποτα)
και εισαι ομορφη
οπως τα βραδια που αγαπησες...


Το χαμογελο που ποτε δε καταλαβα
Ησουν και Εισαι
Ημουν Τιποτα

Πριν τελειωσει ο Χρονος
στ'αληθεια ισως συναντηθουμε

εκει οπου ο χωρος σιγοψυθηριζει
τους ομορφους ποθους που κοχλαζουν
στην σιωπη των βλεμματων μας

Θα θελα να δω το χαμογελο σου
Θα θελα να σε δω

πριν
καταστραφω
πριν
κατακερματιστω
σε
μικρες
αστρικες
αφετηριες
ματιαοτητας.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

Ανησυχια,Τρεμουλιασμα κι Ευδαιμονια




πετωντας.....




εινα θεατρικο οπου προβαλει την
ψυχικη κατασταση της ανθρωπινης φυσης

της τοσο καταπονημενης,

την ματαιοτητα της κωμικοτραγικης καθημερινοτητας
και την εξιλεωση του ενδοκοσμου απο την φρικη
που λασπωνει την γυμνια μας...

μια στιγμη εκτονωσης,
παθους,
ερωτα,
ευχαριστησης,
ικανοποιησης,

η εκστατικη κορυφωση στην ακρη του δρομου


μεχρι την επομενη

μεγαλυτερη επιθυμια.




ανθρωπινο οσο και αληθινο.

δεν υπαρχει πια λογος να κρυβομαστε
πισω απο την την(μικροπολιτικη)αθλιοτητα
που μας περιβαλλει

ειμαστε εμεις!!!
τι σημασια εχει;

"πίσω από κάθε μαύρη μάσκα υπήρχε ένα χαμόγελο,
σε κάθε πέτρα που πετιόταν ενάντια στον κοινό εχθρό
υπήρχε χαρά, σε κάθε σώμα που αντιστεκόταν
στην καταπίεση υπήρχε επιθυμία."



"Εύθυμα πάθη που συμπίπτουν και ενώνονται
για να επιτεθούν στην αρχή:

αυτό είναι το μυστικό των μαχών που
διαδραματίζονται στην καρδιά της ασύμμετρης
σύγκρουσης που μας φέρνει αντίθετους στη
θλίψη των όπλων και των σωμάτων εξουσίας."

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Κοιταξα στο βαθος της μπυρας και ειδα την ματαιοτητα της αναμονης πριν την μεθη

η χαρα κανει καλο

η χαρα κανει καλο,
και ολη μερα θα γελω,

στο σχολειο οταν πηγαινω
με χαμογελο θα μπαινω,


και τους φιλους μου καλω
να γελασουμε μαζι

ποσο τους ευχαριστω
που και αυτοι ειναι χαζοι


ολα τα παιδακια τωρα
στροβιλιζονται με φορα

τρεχουν ολοι στην αυλη
"δούλοι τηλεοπτικοι"

τι ωραια που περναω
ολους τους χειροκροταω


με μπαλονια και κορδελες
στολισαν ολες τις μερες



μια τεραστια γιορτη
μοιαζει να ναι η ζωη

ετσι
παντα θα γελω
η χαρα κανει καλο

Μα εγω εσενα θελω

σε σκεφτομαι,
Μα

τι σημασια εχει.

το ξερω δεν θα σε ξαναδω
Μα

ισως,
αν,
δεν ξερω,

τιποτα.




μπορει.


ειμαι "τυχερος",ειμαι "δυνατος",

Μα,




-τι μα;



-τιποτα αστο.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

"Ο θεος πεθανε"

"Αν το παρορμητικο ειναι η χωρις σκεψη απαντηση σε ενα ερεθισμα,τοτε φταιει αραγε ο παρορμητισμος ή το ερεθισμα;"


Αραγε ποσο σαταναδες ειναι ολοι αυτοι οι "καλοι" ανθρωποι που εξυμνουν την ηθικη;
..την καθε ηθικη..

ή μηπως η ηθικη δεν ειναι ηθικη;
αλλα απλα μια ενορμησιακη λειτουργια,
μια αναγκη,μια ικανοποιηση της,
μια θεληση για κατι;

λιγη περισσοτερη δυμανη.. ;

ισως...

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Καθε αρχη και δυσκολη...

"δεν εχουμε τιποτα να πουμε,
περιμενουμε μονο να αφουγκραστουμε
την ομορφια που πλεκουμε στον νου μας,
φορεσια για ο,τι μας προσμενει"

Ειναι σαφεστατα δεδομενο το ματαιο καθε αρχης,
γι αυτο με μεγαλη ευχαριστηση θα κανω μια ακομα..

μια αρχη ειναι η διαπιστωση της διαθεσης για κατι..
αλλο..

διαφοροποιηση....

η αναγκη και η εκτονωση της..

εαν κοιταξουμε την διαφοροποιηση πιο βαθια στα ματια,
θα δουμε οτι τρεφει μισος για την αρχη..

την καταργει...

η ροη ειναι συνεχης...

και η αρχη καθως και καθε εννοια τοπου και χρονου
καταργουνται...

δεν υφιστανται...

ειναι πλεον παρελθον,
μνημες που χαθηκαν
με το ιδιο βαρος που επινοηθηκαν,
διοτι δεν υπηρξαν ποτε, (οπως θα ελεγε καποιος
που πιστευει στην μη-υπαρξη..)



καθε αρχη και δυσκολη λοιπον...

κανοντας μια δευτερη αρχη θα ελεγα πως
το θεμα ειναι εξισου σοβαρο με τα προηγουμενα...και τα παρεπομενα

οι ανθρωποι συνεχως μιλανε,
ή γραφουν στο μπλογκ τους.


λενε πως δεν ειναι τρελοι.

σιγουρα ειναι μετρημενοι
σιγουρα ειναι μετρημενοι
σιγουρα ειναι μετρημενοι
σιγουρα ειναι μετρημενοι
σιγουρα ειναι μετρημενοι
σιγουρα ειναι μετρημενοι

σιγουρα ειναι μετρημενοι

φτασαμε στο ισογειο

καλημερα...

Ροη απο,ροη προς

τελος.

στον γκρεμο.
Η μνημη και η ενορμηση,
το παθος,συγχηση,
η ανια κοχλαζει

ελπιδα για κατι.


το ονομα της με κοιταξε,
σκαρφαλωσε στο δεντρο
και υστερα επεσε.


πεταξα την δυσαρεσκεια στον τοιχο.

εσπασε

Μακαρι.

μα οχι.


ειναι ακομα εκει.
βελονιζει το μυαλο μου,
ψυθιριζει την ανατολη
ξεθαβει την κολαση,απο κατω,
απο κατω, απο κατω, απο κατω,
απο κατω, απο κατω,
γερναει, την νυχτα,ασελγει στην ανια...

Για λιγο ευφορια,



..μα οχι..


δεν εξαυλωθηκε η <<μορφη της>>,



ουτε το αυλο λησμονηθηκε...



μη-τελος.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Απο την Θεσσαλονικη...

σε σενα,στο τιποτα
ή καπου αλλου...



Θελω περισσοτερα αρα υπαρχω

Γραφουμε σε τακτα χρονικα διαστηματα..

Όποτε θελησουμε..
Ή οποτε εχουμε την αναγκη ...μας..

Εκτος αν θεωρησουμε απο καποιο διαστημα και επειτα,
πως εχουμε αναγκη και οχι ελευθερη θεληση για κατι,
για ο,τι...δηποτε

-αυτο ειναι μια μικρη λεπτομερια.
-ισως.



Θα μπορουσε να παρατηρησει καποιος πως αυτη
και αλλες μικρες λεπτομεριες
δημιουργουν το φως.
ή εστω το διαμορφωνουν
ή και οχι

(αν ανλυσουμε την ακτινα του ηλιου δεν θα δουμε μονο ενα χρωμα)


οι λεπτομεριες λοιπον,
θα μπορουσαμε να πουμε πως
εκτεινονται
απο την μια
εως
την αλλη ακρη...

του

δρομου..


ο δρομος ειναι το γραπτο.
ειναι και ο υπαινιγμος.

ειναι το αθροισμα των πραξεων,
και των συνειρμων
που ξεδιπλωνονται στον αερα,
και καλουπωνονται στις τυπικες εννοιες των λεξεων..

Ωστοσο οι λεξεις ειναι συμβολα των εννοιων

και οι εννοιες ειναι συμβολα των σκεψεων

ή και οχι


θα ηταν κριμα να τις κρατησουμε στεναχωρες (αποψη χωρου)

ετσι ο αυθορμητισμος μας πολλες φορες
μας οδηγει στο σημειο
να ξεχιλωνουμε τις λεξεις...
ωστε να χωρεσουνε οι εννοιες που εχουν προσκολλημενους συνειρμους
και συσχετισμους ιδεων πανω τους..

οι λεξη,η εννοια,
γινεται τοσο μεγαλη που παυει να ισχυει
χανει το νοημα της

οχι επειδη δεν υπαρχει αυτο.
αντιθετα επειδη υπαρχουν πολλα αλλα


οπως και αν περιορισουμε την εννοια σε εναν αυστηρο ορισμο εκεινη
διατρεχει κινδυνο να αναιρεθει απο μονη της..


οχι επειδη υπαρχουν πολλα αλλα
αλλά επειδη δεν υπαρχει τιποτα..

(σε σχεση με αυτην την εννοια)




Ο δρομος λοιπον ειναι ενας καθρεπτης,
και η λεπτομεριες δινουν την μορφη και το χρωμα,



μπορει να θεωρεις οτι ειναι θεμα ελευθερης θελησης


ο,τι γραφεις θα εχει σχεση με αυτη σου την πιστη,
και πολλες αλλες μαζι που γαλουχηθηκαν η μια απο την αλλη
και ο,τιδηποτε συνεπαγεται η διαντιδραση των ιδεων και των παθων




μπορει να θεωρεις οτι ειναι θεμα αναγκης,


-πολυ σημαντικο.
-οντως,πολυ.

-η διαφοροποιηση,η εκλεπτυνση,το βαθος και το πλατος.
-μμ,η πολυμορφια της σκεψεις μπορει να φτασει στο απειρο (υπερβολη)

-Οντως.
-ναι οντως.




-ενταξει ομως και τι εγινε;

-Τιποτα.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007

Μερες δυσκολες...

"Οταν σωπαινει ο ανθρωπος πεφτει μες στο πηγαδι..."








..

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2007

"χορος των δειλων"

καταραμενοι ανθρωποι...να πατε στον διαολο

κακοντυμενοι ανθρωποι

Ηληθιοι και προδοτες της καθημερινοτητας σας

κρινετε την απαισιοδοξια
γιατι ειναι ο καθρεφτης σας

ναρκισσιστες που δεν βλεπετε τιποτα αλλο παρα
το ιδανικο μιας ξεπεσμενης αισθητικης
πανω σας
για παντα.
πανω σας
για παντα...



το καθετι που πιστευετε..
ολη καθημερινοτητα
σας...


ενα τεραστιο μηδενικο

που αποφευγετε να το δειτε

δειλοι

ανθρωποι...

<<τολμηροι>>
<<ηρωες>> της νεοτητας
και της <<σοφης>> ωριμοτητας σας

περισσεψε η βουληση

ο διαβολος σας φοβαται πια

Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

και για να μην ξεχναμε ποια ειναι η...

τοτε καταλαβα τι δεν εβλεπα τοσο καιρο...


ειδα εκεινη να στεκεται πανω απο μια βροχη,
τιποτα δεν θυμοτανε,απ'οσα μου 'χε πει..

λιγο πιο κατω ειδα την ενοχη...
υποταγη..
κομπλεξ...
καταντια και εξιλεωση μεσα απο αυταπατες
πως ταχα δεν ητανε νεκροι..

μεσα σε μπουντρουμια μαστουρωμενοι με ανια
μεγαλωμενοι απο μια τεραστια βια
εκφραζουν τον υποκοσμο του καθωσπρεπισμου και
κατηφοριζουν με γελια προς το απολυτο μηδεν...

μια τεραστια απορια σε καθε κινηση τους
δεν ξερουν γιατι...ειναι
δεν ξερουνε ποιοι...ειναι
σε βλεπουν στην ακρη
και θελουν να μαθουνε κατι...
θελουν να αντικρυζουν
τον προπαγανδισμο στις φτωχες τους αληθειες
να σφαγιαζουν τον ενδοψυχισμο τις πιο αδιαφορες νυχτες...
και κατουραν, τις ανυποπτες ωρες πισω απο τα βαριεστημενα
αμαξια των ηλιθιων...που νυσταξανε θαρρω


-Θα περναω καθε πεμπτη
για να με ελγχετε...
οχι τιποτα ιδιαιτερο...
ενα απλο τσεκαπ..

-Ενταξει.κυριε.

-Α και που εισαι?
δεν γαμιεσαι...

Σάββατο 5 Μαΐου 2007

Σημερις...

Δεν βγηκα αποψε (του χθες)...

Ελιωσα στο νοσοκομειο...
περιμενοντας κανα πολυχρωμο πανκιο να το κατουρισει.....

να τον κοιταν ολοι με ματια αρρωστημενα
και εκεινος,δακτυλοδεικτουμενος
να χλευαζει και να μας κατουρα...



Σημερις....

(Εξω απο δω)

Καναμε κατι σημερα..
απειρες..συγκεκριμενες πραξεις..
και γιναμε χαρουμενοι..
και ειμαστε χαρουμενοι..


στιγμες που δεν καταγραφηκαν,αλλα παραμορφωθηκαν ...σε υπαινηγμους...
(το ιντερνετ,και τα Blog του)

σε τουτα και στ'αλλα...
που αφηνουμε συνηθως διακριτικα,
μπροστα σου...

Παιζουμε το παιχνιδι και εσυ ακολουθεις
καμμια φορα..
μεχρι το χειλος του γκρεμου μας χαιρετας...
οπου ανα-γεννιομαστε...
βλεπεις την ωραια θέα
οπου ο θανατος μεθα
και τελευταια στιγμη
μας απλωνεις το χερι...

(Publishing)....

Πονταρουμε στα βαθια πηγαδια,
η' θα μας παρουν μεσα
η' τα στοιχεια μας απ'αυτα
θα δροσιστουν...

Σου λεω ο,τι υπαρχει
μπρος σου και δεν το βλεπεις

οχι
οχι με αυτες τις λεξεις..

γι'αυτο εισαι εδω
γι'αυτο ειμαι και γω

...γιατι
ετσι.....

Τρίτη 1 Μαΐου 2007

Η αισθηση στις πεντε τα ξημερωματα...

Το ξενυχτι σου γεννα πολλες φορες την αισθηση της μοναδικοτητας των στιγμων εκεινων που περιφερονται εξω απο τα κλειστα παραθυρα οταν οι πολλοι κοιμουνται..

Αισθανεσαι για λιγο την διαθεση της ημερας,το πρωτο της κλαμα μετα την γεννα..το πρωτο της ξεσπασμα..


Στις πεντε τα ξημερωματα,ξεφυτρωνουν οι πρωτοι εργαζομενοι της ημερας...
Το σκουπιδιαρικο καθε φορα μου θυμιζει την ωρα,εκεινη που μετριεται ως πεμπτη...καθε φορα και μια εκπληξη,καθε φορα και μια παρορμηση μετα την ειδηση μιας νεας μερας,μιας νεας γεννας...

Οι ωρες αυτες κυλουν με την αρμονια ενος ακορντεον πριν γλυστρισει ο ηλιος στην κατηφορικη του ανατολη και η καθημερινοτητα στριγκλισει τους ψυχεδελικους ηχους
μιας βαριας μυθοπλασιας...

Καλημερα..σε ολους..