Ο ευτελισμός των ημερών μας δεν είναι κάτι που τοποθετείται πέραν της Ιστορίας, κι όμως η "ανυπαρξία" μας κατόρθωσε να τον φυσικοποιήσει σε βαθμό που καν δεν αναρωτιόμαστε για την ύπαρξη του ως προβληματική.
Η εικόνα έχει τιμή και την πληρώνουμε καθημερινά.Πια ασύνειδα,καθώς περνώντας απ'τον δρόμο η θέαση της κατάντιας ως αντικείμενο δεν κοστίζει τίποτα γιατί η αξία της εκμηδενίστηκε αφού δεν είναι παραγωγική ούτε και καταναλώσιμη.
Οι σχέσεις μεταξύ μας, που ψάχνουμε που και που σε κανα στενάκι του δρόμου έχουν εκλείψει παντελώς.Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, είναι προέκταση της καπιταλιστικής κουλτούρας και πρακτικής.
Το θέμα είναι πως όλο αυτό θα έπρεπε να θεωρηθεί ανησυχητικό, υπό την έννοια του να μην ξεχνιέται τόσο συχνά.Αν και αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα.
