τοτε καταλαβα τι δεν εβλεπα τοσο καιρο...
ειδα εκεινη να στεκεται πανω απο μια βροχη,
τιποτα δεν θυμοτανε,απ'οσα μου 'χε πει..
λιγο πιο κατω ειδα την ενοχη...
υποταγη..
κομπλεξ...
καταντια και εξιλεωση μεσα απο αυταπατες
πως ταχα δεν ητανε νεκροι..
μεσα σε μπουντρουμια μαστουρωμενοι με ανια
μεγαλωμενοι απο μια τεραστια βια
εκφραζουν τον υποκοσμο του καθωσπρεπισμου και
κατηφοριζουν με γελια προς το απολυτο μηδεν...
μια τεραστια απορια σε καθε κινηση τους
δεν ξερουν γιατι...ειναι
δεν ξερουνε ποιοι...ειναι
σε βλεπουν στην ακρη
και θελουν να μαθουνε κατι...
θελουν να αντικρυζουν
τον προπαγανδισμο στις φτωχες τους αληθειες
να σφαγιαζουν τον ενδοψυχισμο τις πιο αδιαφορες νυχτες...
και κατουραν, τις ανυποπτες ωρες πισω απο τα βαριεστημενα
αμαξια των ηλιθιων...που νυσταξανε θαρρω
-Θα περναω καθε πεμπτη
για να με ελγχετε...
οχι τιποτα ιδιαιτερο...
ενα απλο τσεκαπ..
-Ενταξει.κυριε.
-Α και που εισαι?
δεν γαμιεσαι...
