να μην φοβασαι πια.
σου γραφω
επειδη δεν θα ακουσεις
τα λογια αυτα
απο στομα
ή ματια.
δεν ταυτιστηκες ποτε
με τον αποδεκτη.
των εκφρασεων σιωπης και αγχους.
της ανυπομονησιας, της απογοητευσης
της γαληνης,του γελιου και της σαγηνης.
ησουν εκει που εφθασα, να εισαι.
οπου τεθηκες,εκ των πραγματων.
η ανυμπορια εγινε
καθηλωση,στην εικονα σου.
χωρις επαφη,
κοινωνω το αερικο σου κορμι.
μια γλυκια μελωδια σου αφηνω, σαν χαδι
απαλα στον λαιμο σου,
να την ακους και να σε ξαφνιαζει
τις νυχτες που ερωτευεσαι τυχαιους
περαστικους της ζωης σου.
8 σχόλια:
Γιατι τοση μελαγχολια?
Την καλη-μερα μου.
υπαρχει τροπος να το μαθει....
να μη φοβαται...να μαθει
το εστειλες....το εγραψες
τ' ακουμπησες σε λακακι λευκου λαιμου...
με ανυπομονησιά...
με απογοητευση...
με γαληνη
με γελιο...
με σαγήνη....
και το χρωματισες με μνημη...
χρωμα αθανατο στο χρονο...
κι αν συνεχισει ο φοβος να ΄ρχεται
ειναι γιατι επαψε τις νυχτες να ερωτευεται...
ειναι γιατι δεν εφτασε ποτε το γραμμα σου...
χρονος ταχυδρομος-κλεφτης
δικο του το κρατησε....
κι η ανημπορια καθηλωσε τα ονειρα....
ομορφα στην μερα να διαβεις...
γυμνος απο φοβο....
σκεπασμενος με όνειρα που...
πραγματικοτητα ντυνονται...
να εισαι όμορφα....
kalhspera exoaptonkyklo.
na sai kala.
Marina,
eyxaristw gia ta logia.
kala na pernas
Μου αρέσει.. Θυμίζει όνειρο κι ευχή.
(Σε ευχαριστώ)
s eyxaristw vicky.
kala na eisai.
mpai
Χαίρομαι πολύ που στις περιπλανήσεις μου σε ανακάλυψα...
ο φόβος είναι πιο δυνατός απο την αγάπη...τα διαλύει όλα...και όσοι τολμούν να κοινωνήσουν την αγάπη φτάνουν στην επίγνωση...κι ας αναρωτιούνται που βρίσκονται
kalhspera christina
xarika pou sou arese o topos edw.
kathe fora tha gnwrizoume kai tha anakalyptoume to idio pragma.
κάθε φορά θα το χτίζουμε για να το δούμε να γκρεμίζεται...κάθε φορα θα το γκρεμίζουμε για να το ξαναχτίσουμε από την αρχή....
Δημοσίευση σχολίου