Αποτυπωνοντας την χαραυγη στο μυαλο μου,ενιωσα την κενοτητα στην επερχομενη διαθεση της ημερας.Την ελλειψη της γλυκυτητας,του προσωπου και της μεθης.Η εκτροπη σου σε εμμονή,εγινε συνηθεια.Υπαρχεις στις εκφανσεις των σκιων,ετσι μετατρεπεις την διαφορετικοτητα "μας" σε ενα ομοιο όλο.Ενα σημειο αναφορας για το καθε τι.Ενα σημειο αναφορας που δεν εχει σχημα,αρχη ή τελος.Γυριζοντας το κεφαλι προς τα εξω,αντηχουν εικονες του ενδοχωρου,το τοπιο εγινε καθρεπτης του ενδοχωρου, θυμιζοντας την μικρη σου διαμονη.Μεταβαινοντας στο απυθμενο βαθος της υφης σου,προξενουμε ουλες στα αιωρουμενα μπουκαλια.Φοβισμενα,Αναμιγνυονται στον νωχελικο σου κυκλωνα και εκρηγνυνται στα ανοιξιατικα σου βηματα.
Νοσταλγια,την πιο ομορφη στιγμη.Αυταρκεια -καταραμενη λεξη- η εννοια της ειναι διαβολικη.
Τοτε,όποτε.(Οι τονοι,όπου χρειαζονται.Αποφευγουμε τα βάρη).
/ -Λοιπον, σημερα θα ερθεις για καφε στο μπαλκονι μου.
\ -δεν θα μου πεις τον λογο;
/ -Εισαι το πιο ομορφο παραμυθι.
\ -Κι αν το μπαλκονι πεσει;
/ -Μιλας για κατι ανεφικτο.
\ -Μα πως;
/ -θα το ριξουμε εμεις.
7 σχόλια:
" Στα μάτια σου, το αίμα της νύχτας, χρυσές χορδές πόνων πάνω στις φλέβες της καρδιάς μου...
Τόσο γλυκός καθημερνός θάνατος,
κάτω απ'τα μάτια σου."
και
"Μη μου μιλάς για άνοιξη. Μέσα μου έχω το Χειμώνα, ολόκληρη την άπλα του λευκού χιονιού-τι μου μιλάς λοιπόν, έτσι ωραία, για την Ανοιξη;
Την Ανοιξη, δε τη φτάνουν με τα μάτια.
Τάκης Γιαννόπουλος
Νομίζω πως θα σ'αρέσει. Ταιριάζει με την εσωτερική σου σιωπή....
wraia ligia.
eyxaristw gia to sxolio soy.
Τόσο καιρό το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω, δεν μπορώ να βρω κάτι να πω. Δεν μπορώ να εκφράσω αυτό που θέλω να πω. Νομίζω όμως πως σήμερα το βρήκα.
Νοσταλγία, αυτάρκεια και ανέφικτα.
Ό,τι μας χαρακτηρίζει, ό,τι μας χρειάζεται, ό,τι μας πονάει.
To Αdagio θα σηκωσει το βαρος του μπαλκονιου.Δεν θα το αφησει να πεσει οσο και αν το θελουμε εμεις.
kalhpsera vicky.
isws einai ayta poy xaraktirizoyn diafores katastaseis,kai ta antilamvanomaste ystera.
prasino liker.
prepei na katargisoume tis fovies mas pou genniountai apo ta endexomena.
kai tis fovies poy miloun gia to anefikto.
as riksoume ta themelia,
kai pou ksereis,
mporei kai na petaksoyme..
;)
μου αρέσει πολυ...ο τρόπος που το θέτεις εδω....από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία...
eyxaristw christina.
na sai kala
;)
Δημοσίευση σχολίου