στους απίθμενους ήλιους
το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νού ήταν το ξεχείλισμα του μελιού
το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νού ήταν το μέλι
και ύστερα
αναρριγώ όπως παλιά
μπροστά στην ζέστη των ματιών
μεσα στο καταγάλανο φώς των πλανητών.
και όλα ξαναγίνονται
σαν να έπεσε ένας κομήτης
και ξαναδημιουργήθηκε ζωή
αν πάντα αγαπούσα την ελπίδα
τώρα πια αρχίζω και την ερωτεύομαι
4 σχόλια:
Υπεροχα λοιπον.Εξαλλου οτι αγαπαμε φευγει,αλλα ξαναρχεται να μας βρει μεταμφιεσμενο,ειναι πια ενα κομματι απο τον εαυτο μας.
Γινομαστε θλιμμενοι, μετα ακομα πιο σοφοι ,για να ανακαλυψουμε το αληθινα Ωραιο.
Να ευχηθω ενα χαμογελαστο και πολυτιμο Σαββατοκυριακο.
ευχαριστω πολυ
ας ειναι αληθινα Ωραιο αυτο το σαββατοκυριακο για ολους
Ωραία η αναγέννηση, μα πολύ επικίνδυνος ο έρωτας της ελπίδας.
Καλησπέρα
γεια σου βικυ.
ισως ειναι επικινδυνος.
αλλα και τυφλος.
Δημοσίευση σχολίου