3:45

απελπισια.

1:37

δεν ξερω πια.τι δεν παει καλα;

οχι μονο στα κοινα.οχι σε αυτα.

τα αισθηματα γεμιζουν δακρυα,

μα δεν εκφραζονται στα ματια.

η υπεροχή του μακρινου τοπιου

και η νοσταλγικη διαθεση,

που τεινει στην απογοητευση

λογω της διαβρωσης της πανω μου,

ο διαρκης πολεμος

που δεν σου δινει δυναμη πια απο πουθενα

καθως πολλαπλασιαζονται οι μικρες ηττες

καθηλωνουν την απογνωση στο βλεμμα

και το βλεμμα σε αυτην

1:47

ο αστε'ι'σμος των καταστασεων που μοιραζομαστε

και η απογνωση που νιωθουμε

ολο και πιο εντονα

σιγα σιγα

αργα αργα

ολο και πιο εντονα

με καμμια ελπιδα πια..

το στιγμιαιο "πια" μας κοστιζει μια ζωη

μια ζωη αδεια

οπως την χτιζεις

με την απουσια σου

με την τεραστια σου παρουσια...

μα η απογνωση

δεν σε γνωριζει

οταν με κυριευει

δεν εισαι εδω

ουτε και γω

η απογνωση ειναι εδω

η απογνωση ειναι εδω

η απογνωση γενναει το κενο

γι αυτο και ειναι γελοιο να σου μιλαω

πατωντας πληκτρα

σαν αναπηρος που

εχει τικ

χωρις τακ

kai panta protimw na koitazw thn eikona soy

kai na proseyxomai

kapoia mera o hlios na sou moiasei

h pio omorfh therapia

h pio omorfh therapia

2:05

nithw na xanw thn isorropia..

mazi sou

o aeras einai dynatos

kai o erwtas

αλλοπροσαλλος

nithw na xanw thn isorropia