Δεν είμαστε διατεθειμένοι να γείρουμε τα μάτια στα εγχειρίδια είτε τα "πεδία της γνώσης",
ούτε να αναλύσουμε την "οικονομία" της αναρχίας. Αποφεύγουμε να μιλήσουμε με αριθμούς, δεν είμαστε σε διάθεση να τους διακρίνουμε.
Είμαστε εδώ για να θίξουμε την κατάσταση που βρίσκεται μπρος μας
και εξελίσσεται βάση τυπικών πλέον αρμονιών, κραυγαλέων, με ορμή και χάρη.
Έτοιμων να αποδείξουν ότι η επιβλητικότητα τους αξίζει κοινωνικού σεβασμού, και
αναγνώρισης. Αφήνοντας τον υπαινιγμό - βάση μιας φαντασίωσης - της ηθικής κατά βάση, ανωτερότητας των.
(τα μαθηματικά μέρος α)
Διακρίνουμε την κλίση προς μια << περσοναλιστική αφοσίωση στην ατομική αυτονομία>>,
τα θεμέλια της οποίας στερεώνουν την "λανθάνουσα" αντιμετώπιση του κοινωνικού ως έχει.
Πέρα απο τους λόγους που έχουν ειπωθεί (κριτικός λόγος κατά ατομικισμού) , η παραπάνω θέση μπορεί να στηριχθεί κατ' ουσίαν στη συνέπεια που δημιουργεί η αφοσίωση αυτή.
Οι ταυτίσεις της συνέπειας αυτής , αφορούν λέξεις όπως αυτή της εξιδανίκευσης του Χώρου , δημιουργώντας ένα λανθάνον ηθικοπλαστικό πεδίο και βάση αυτού (το τέρας, Εγώ, ο τεράστιος εαυτός), σειρά "κανόνων" συμπεριφορικών.Κατ΄επέκταση πραγματώνεται η θεμελίωση την "άρνησης" ως τάση, άποψη, "καθωσπρεπισμός" ακόμα,
και εν τέλη το μόρφωμα που αποκαλείται lifestyle-μοδα.
(Η ιστορία - σε ορισμένο βαθμό - ως μήτρα φαντασιακών καταστάσεων,ταυτίσεων)
Με γνώμονα τα παραπάνω, το μάτι αδυνατεί - θα λέγαμε- να εστιάσει (focus) στην "οντολογική υφή" της ιδεολογίας-θεωρητικού μορφώματος, συναφής με την απλότητα - πέρα απο την ιεροποίηση και αυτής της έννοιας - της διαχείρισης (κοινωνικών) καταστάσεων βάση (πολιτικών) αποφάσεων.
Η ξεγύμνωση του τρόπου αυτού (διαχείρισης-απόφασης), απο ηθικο-συμπεριφορικές τακτικές μιας κάποιας μόδας, - είτε μη οριοθετούμενων ταυτίσεων -
και αντ' αυτών, η εστίαση στην οντολογική του "λιτότητα", μας οδηγεί σε μια προοπτική της πολιτικής ιδεολογίας καθόλα αδιάφορη, ωστόσο καλή (Good).
Το φάντασμα της αναρχίας
όταν σταθούμε απέναντί του και
καθώς
δεν φοβηθούμε να το κοιτάξουμε στα πεπλώδη του μάτια,
εκείνο
χωρίς μέτρο
και με περίσσιο στυλ
θα γελάσει δυνατά.
και στον όλεθρο,
στου γέλιου απάνω τη βουή,
με μια κίνηση σαν του χειμάρρου το αδιανόητο ,
είτε σαν κομμάτι των your ten mofo
σε ένα του ξέσπασμα,
σηκώνοντας το πέπλο
με μιας
θα φανεί
επιβλητικά ...
η φύση
ως έχει
