Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ
τοῦ ἀνώφελου.
Σιγὰ σιγὰ νὰ ξαναβρεῖ τὸ λέγειν της ἡ μνήμη
νὰ δίνει ὡραῖες συμβουλὲς μακροζωϊας
σὲ ὅ,τι ἔχει πεθάνει.
Ἂς σταθοῦμε στὸ πλευρὸ ἐτούτης τῆς μικρῆς
Φωτογραφίας
ποὺ εἶναι ἀκόμα στὸν ἀνθὸ τοῦ μέλλοντός της:
νέοι ἀνώφελα λιγάκι ἀγκαλιασμένοι
ἐνώπιον ἀνωνύμως εὐθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εὔβοια Σκόπελος;
Θὰ πεῖς
καὶ ποὺ δὲν ἦταν τότε θάλασσα.
(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Ἴκαρος 1998)
kiki dimoula
5 σχόλια:
// O oυρανος αποψε
κατεβηκε δυο τρια σκαλια πιο κατω
απο τον εαυτο του
και με ενα σχετικα εναστρο ενδιαφερον εσκυψε να αντιληφθει
τι ειναι αυτο που του κατηγγειλε η
Απογνωση
-μια αγνωστη τελειως πρωην πελατισσα του συστηθηκε-
--εδω στα επιγεια οργιαζει
ανεξελεγκτη η εγκαταλειψη
οτι ολοκληρη ψυχη που ανηγερθη
για να προσφερει στο φθαρτο
στεγη και ευημερια
μενει αδεια
ανθρωπος δεν παταει εκει μεσα
εξαφανισμενος
χρωσταει ενα σωρο κοινοχρηστα
ως ποτε θα καλυπτουν το ελλειμα
τα ονειρα
Στειλε ανθρωπο
Αχ Απογνωση
εσυ η πιο ανθεκτικη απ ολες τις λυπες
εσυ που σπανια ελεεις την παρηγορια
πως γονατισες να κρεμεσαι
απο τον ουρανο οτι γνωριζει
τι σημαινει ανθρωπος
καλα καλα ουτε συ απογνωση
δεν ξερεις τι σημαινει ανθρωπος
και ας τον αγαπησες τοσο
ως τον ουρανο
Κικη Δημουλα
//Μεταφερθηκαμε παραπλευρως//
//Mε παρηγορει που ο χρονος
ειναι αειθαλης
και ας ειναι η ζωη μας φυλλοβολα
Θυμησου να πεταξεις
τα αποξηραμενα τριανταφυλλα
Δεν ειναι για να τα κρατας καιρο
μονο λιγο
οσο για να συνηθισεις την απουσια//
Μαρινελλα Βλαχακη //Τα πολυτιμα//
Χανιωτισα ποιητρια .
ευστοχα και τα δυο..
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Πόσο μου αρέσει αυτός ο στίχος.
το αγάπησα από την πρώτη φορά που το διάβασα..!
καλώς σε βρήκα (:
Δημοσίευση σχολίου