Όντας σε ενα σύστημα, καπιταλιστικό επί παραδείγματι, έχεις την "εύνοια" του εφόσον εφαρμόζεις τα προτάγματα που αυτό θέτει, στην περίπτωση που εσύ δεν συνταιριάζεις με τις τιθέμενες προσδιορισμένες φόρμες τότε υπονομεύεται αυτομάτως η διασφάλιση του δικαίου που σου παρέχει το παρών σύστημα. Ασφαλώς αυτό συνεπάγεται την κατάλυση της αυτοδυναμίας της ισχύος του δικαίου κάτι το οποιο υπονομεύει την ίδια την δημοκρατία σε λειτουργικό και ουσιαστικό επίπεδο.
αυτο-οργάνωση
Μια σκέψη που έλκει την διασφάλιση της δημοκρατικής προσέγγισης των
οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικών πρακτικών είναι μια ορισμένη δομή αυτο-οργάνωσης
(μορφή κοινότητας ) όπου η ιδια προηγουμένως, θα αντλεί προστασία (καθορισμένη), αναγνώριση (ως νομική προσωπικότητα) και κατ επέκταση νομιμοποίηση -ως πολιτικό-οικονομικό μόρφωμα - απο ενα ευρύτερο σύστημα (μία νομική οντότητα , της οποίας θεμέλιος λίθος θα είναι το δίκαιο).
Ένα ευρύτερο δίκαιο.
Η αποφυγή της "διαταραχής" είναι έμφυτη σε κάθε μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης.
Δεχόμαστε ακούσια με αυτόν τον τρόπο την αναγκαιότητα του δικαίου ως
μηχανισμό που αποσκοπεί στην "ισορροπία".
ένα σημαντικό σημείο είναι ο τρόπος διασφάλισης του κοινώς αποδεκτού δικαίου αλλά και η έκταση συμπεριλαμβανομένου των μορφών που αυτή θα πάρει.
Το δίκαιο αυτό θα πρέπει να αναγνωρίζει την εκάστοτε
κοινότητα ως νομική προσωπικότητα και να της παρέχει τον χώρο ανάπτυξης και λειτουργίας του δικού της δικαίου.
Ένα ευρύτερο δίκαιο ωστόσο δεν σημαίνει και την ύπαρξη μιας κεντρικής εξουσίας που έχει ως σκοπό την τήρησή του.
