δεν εχουμε τιποτα να πουμε
περιμενουμε μονο να αφουγκραστουμε
την ομορφια που πλεκουμε στον νου μας,
φορεσια για ο,τι μας προσμενει
αγωνιοντας να ζησεις αποζητας μιαν ακρη,
σε βλεπω για λιγο τρεκλιζεις
μα κουβαλας μια αυταπατη,
κοιταζεις κατω,αδρανεια,
αναθυμασαι τι ησουν,
σε χαιρεταω δειλα,
στο κενο κατηφοριζω.
την ωρα εκεινη που δεν ξερω,πιστευω σε κατι.
περιμενω,η δυση
ισως σε γεννησει και αποψε.
κοιτουσες με εναν ηλιο στα ματια,
η ζωη σου με τυφλωσε.
Mα ηρθε η ωρα,αυτη η μερα τελειωνει,
μου ψυθιριζει γλυκα
Μολις Νυχτωσε.
13 σχόλια:
"κοιτουσες με εναν ηλιο στα ματια,
η ζωη σου με τυφλωσε..."
ξέρεις ν "αγγίζεις"
καλή σου μέρα
Oταν καθε μερα γεμιζεις την ψυχη σου και το μυαλο σου με ωραιες εικονες ,οταν αποδεχεσαι και απολαμβανεις αυτες τις στιγμες που φτιαχνουν μια ζωη, δεν τρομαζεις.Γινονται ολα πιο ευκολα,ακομα και ο θανατος.Για σημερα πηρα απο σενα αυτα τα ομορφα λουλουδια.Μυριζω το γλυκο τους αρωμα και σε ευχαριστω.
Η νύχτα είναι πιό σοφή από τη μέρα ( κι ας θυμώσει κι ο Ναζιμ Χικμετ)
Alkyoni
καλησπερα.
ευχαριστω για τα λογια.
δεν τιποτα αλλο απο βιωματα
και συναισθηματα που
σχηματοποιουνται και παιρνουν μορφη
στο κειμενο.καλως ή κακως.
πρασινο λικερ
καλησπερα,
ας ειναι για παντα να προσφερουμε
λουλουδια ο ενας στον αλλον.
μονο αυτο μενει.
μονο αυτο να κανουμε.
μαρια,
καλησπερα.
συμφωνω μαζι σου.
η νυχτα εδω ειναι κατι θλιβερο
απλα.
ειναι και κατι ωραιο.
η αυτη ακριβως ειναι γλυκεια
και σκληρη.
Δε με λενε Μαρία!!!!
:))
ουπς...
σορρυ
ωραία λόγια, πλαισιωμένα με πολύ όμορφες εικόνες..
Πολύ ωραίο μπλογκ! Κι ωραία μερόνυχτα λόγια.
Μαρία (που δεν σε λένε Μαρία), δεν ξέρω αν είναι πιο σοφή, είναι όμως πιο ομρφη...
Άραγε πόσο συχνά συναντάς τέτοια μάτια;
Διακρίνω μία αλλαγή στις δύο τελευταίες αναρτήσεις σου, ή είναι η ιδέα μου;
roadartist
ευχαριστω,να σαι καλα,
καλησπερα.
λορελαη
καλως ηρθες,
ευχαριστω για τα λογια,
και το δικο σου μπλογκ μου αρεσε οπως το ειδα λιγο..
ελπιζω να τα ξαναπουμε.
vicky
ποτε ξανα.
καθε ματια "τετοια" τα συναντας πρωτη φορα..
καθε ματια "ιδια" τα συναντας καθε φορα..
τα ιδια ματια τα συναντας πρωτη φορα...
τιποτα δεν συναντας δευτερη φορα...
αλλαγη;
τι ειναι ιδιο;
ακομα και τα αντικειμενα που ανακαλουμε δεν ειναι τα ιδια
γιατι τα ανακαλουμε.
μπορει ολα να ειναι γραμμενα και για ενα προσωπο
μπορει και για δυο
μπορει και οχι.
για ο,τι γραφουμε, η διαθεση που εχουμε γι'αυτο πηγαζει απο τα παντα.
το εγω ειναι πολυ μικρο να τα χωρεσει
το εγω ειναι απεραντο.
Όσο κι αν διαφέρουν οι αιτίες, οι αφορμές, τα αντικείμενα, οι σκέψεις ή ό,τι άλλο θες, όσο αν διαφέρουμε κι εμείς οι ίδιοι από μέρα σε μέρα, υπάρχουν πράγματα που μας χαρακτηρίζουν.
Κι αυτά φαίνονται στις εκφράσεις μας. Του προσώπου, του λόγου, της σιωπής, της επιλογής.
Δεν έχει σημασία για πόσα άτομα ή πόσες καταστάσεις γράφτηκαν. Μπορεί για κάθε έναν-μία-ένα που συναντάμε να δημιουργούμε κάτι, μπορεί για έναν-μία-ένα μόνο να τα δημιουργούμε όλα.
Σημασία σ' αυτά έχει το πώς νιώθουμε, κι εγώ ένιωσες πως ένιωσες αλλαγή.
Αλλά ίσως κι οι αισθήσεις να μην είναι ο καλύτερος κριτής.
Ίσως πάλι και να είναι. Τί να εμπιστευτείς περισσότερο;
edit:
"κι εγώ ένιωσα πως ένιωσες"
"Αλλά ίσως κι οι αισθήσεις να μην είναι ο καλύτερος κριτής."
αυτο το πιστευω.
οχι για το συγκερκιμενο.
γενικα.
καλησπερα vicky
Δημοσίευση σχολίου