Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Ετσι λεμε

που ειστε παιδια...;

ξερω οτι μιλω στο κενο...
ουτε καν σε μενα.

γιατι αυτο ειναι η διεξοδος.

η μονη λυση που μας εγινε και αρεστη.

και την επιλεγουμε, λεμε...

με ενθουσιασμο...

επιλεγουμε το κενο..


με ενθουσιασμο

επιλεγουμε το κενο...


ας γινουμε κατι...

τον ελευθερο μας χρονο,

(χα)

ας γινουμε κατι...

ας κανουμε τις επιλογες μας...

ετσι μας λενε...

να κανουμε τις επιλογες μας...

και ειναι ωραια.
χαιρομαι πολυ οταν γινεται αυτο...
γιατι παιρνω ευθυνες...
σαν τους μεγαλους...
και εγω μαμα...
και εγω τελω...

ετσι ολοι κινουμαστε.
με τις αστραφτερες φατσες μας.

δικτυωνομαστε και επενδυουμε.
επενδυουμε.

στο καθε τι,

επενδυουμε.

στον αλλον..

γιατι ολα κινουνται με βαση τα συστηματα αγορας...

πρεπει να περιποιηθουμε την εικονα μας,
να μετρησουμε τα λογια μας.
να ζυγισουμε την συμπεριφορα μας.
να καλουπωσουμε τον αυθορμητισμο μας.

να γινουμε το προιον
να γινουμε και οι καταναλωτες


ας ειμαστε ελευθεροι
λεμε οταν γυρισουμε σπιτι.

ας ζησουμε την δικη μας ζωη...

και γραφουμε στο μπλογκ μας,
παιρνοντας στα σοβαρα τον εαυτο μας.
γιατι πρεπει να κανουμε κατι...

ΧΑ

να γινουμε κατι...

να κανουμε
κατι που θα επιλεξουμε για τον πολυτιμο ελευθερο
χρονο που μας χαρισαν οι καλοι
μεγαλοι και σοφοι ανθρωποι...


αυτοι ξερουν...

οι κατασκευαστες πλυντηριων,
για τα πληντυρια μας
οι γιατροι για την υγεια μας
οι ιερεοις για την θρησκεια μας
οι δασκαλοι για την παιδεια μας
οι ψυχολογοι για την διαθεση μας
οι κτηνιατροι για τους καλυτερους μας φιλους
οι πληροφορικαριοι για τα εξωτερικα μας οργανα
οι πολιτικοι για την κοινωνια και την πατριδα μας


οι ειδικοι για την ζωη μας...


ζω με σιγουρια.
Ζω με τους ειδικους..

δεν φοβαμαι πια.
ειμαι ελευθερος.
και εχω τις επιλογες μου.
σεβομαι την ιδιοκτησια.
αγαπω τον συνανθρωπο μου,
μα πιο πολυ τον συναγερμο μου.


-σαν δεν ντρεπεσαι...;

-γιατι πατερ;

-αγαπατε αλληλους,πανω απ'ολα.τι εμαθες στο σχολιο;

-ναι πατερ...



ψαχνουμε
τους αλλους.

και επικοινωνουμε.

ετσι λεμε..

με την βονταφον
ειναι καλυτερα.

η ζωη μου αλλαξε.

δωρεαν χρονος ομιλιας για ολους.

για να μιλαμε οταν δεν μπορουμε να μιλησουμε.
(απο κοντα)


ειναι πολυ βολικο αυτο το κινητο.


ο ανθρωπος προχωραει.
προοδευει.

υπαρχει Προοδος.

ετσι λεμε...

και συνεχιζουμε να γραφουμε στο μπλογκ μας.
γεματοι χαρα για τα συμβαντα.
γεματοι χαρα
για ολα γυρω,
που απλωνονται,σαν εικονες.
και καθως καθομαστε στην καρεκλα ολα μας κοιταν και τα κοιταμε.
μεχρι καποια να τα επιλεξουμε.
μεχρι καποια να μας επιλεξουνε.
και ετσι να τα καταγραψουμε.

ετσι λεμε...


καθομαστε στην καρεκλα,που θα μας κανει πρωταγωνιστες,
της καθημερινοτητας μας.
και καθως η δευτερη μας κυνηγαει,
καβαλοντας την προοδο της ανθρωποτητας,
μας απειλει καλπαζοντας,
με λογους καθυστερησης και ανταγωνισμου...

και εμεις χαρουμενοι.
ενω ξεμπερδεψουμε με τις υποχρεωσεις μας προς τα κτηνη,
γυριζουμε σπιτι,με το κεφαλι μας ησυχο.
καναμε την δουλεια μας,
καναμε το καθηκον,
τηρησαμε και τον Νομο.
ολα καλα.
ειναι επιλογη μας η ζωη μας.

ετσι λεμε....

πρωταγωνιστουμε στην γεματη απο ειδικους,
δικη μας ζωη,
χρησημοποιοντας τον ιερο ελευθερο μας χρονο
εποικοδομητικα...

με διαφορους τροπους...

ετσι λεμε.....

αλλα παντα καθοδηγουμενοι απο τις οδηγιες και τις συνταγες των ειδικων.....
των αγαπημενων μας ειδικων....
μην τρελαθουμε κιολας....

η ωρα εφτασε.
ο ελευθερος χρονος αρχιζει να κυλα,
εχουμε επιλεξει ηδη πως να τον ευχαριστηθουμε.



με ματια παιδιου,γεματα αγωνια,
ανοιγουμε το παραμυθι,
και καθηλωνομαστε στην αφηγηση του....


"Τα μεθυσμένα αγγελούδια μου κοίτα
πως φτερουγίζουν στης στροφής τον αέρα
Κι όλοι το ξέρουν πως
απόψε θα έχουμε μια όμορφη νύχτα
κι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα..."

23 σχόλια:

meril είπε...

"ανοίγουμε το παραμύθι"
κι αν λες αλήθειες....

Фе́ммe скатале είπε...

"Aποκληρα απομείναμε πουλάκια κυνηγημένα, με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά.."

sfixan_e-coli είπε...

telika eimaste xazoi

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

Meril,
καλησπερα.
ετσι λες...
ετσι θα ειναι.


Μαρια που δεν σε λενε μαρια,αλλα σε αυτο ακους :)
ωραιο..


ειμαστε χαζοι,
επιτελους.
ετσι μπραβο.

μαθε σαξοφωνο..
συμμορφωσου...

Фе́ммe скатале είπε...

Δεν το είπα εγώ το ωραίο. Ο Νικόλας το είπε, ο ποιητής. Εγώ είμαι ένα από τα πουλάκια

roadartist είπε...

καλησπέρα. είπες οσα θα ηθελα να πω. δακρυσα απο το κειμενο σου. αν θες το πιστευεις. γιατι ολα αυτα τα εχω μεσα μου..
ΥΓ δεν μιλας στο κενο, κάποιον τον άγγιξες..
ελευθερο χρονο (χα)
Καλό βράδυ.

prasino liker είπε...

Αν δεν εγραφες εσυ αυτο το κειμενο και αν ολοι εμεις δεν σε διαβαζαμε ,δεν θα ανακαλυπταμε την τρυφεροτητα σου,τις σκεψεις σου ,τα λογια σου.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

Μαρια,που δεν σε λενε μαρια,
το καταλαβα οτι ειναι αλλουνου τα λογια.
το ωραιο σε εσενα πηγαινε που το συνεδεσες. :)

roadartist.
καλησπερα,
καταλαβαινω οσα θες να μου πεις.
αλλα το δακρυ αυτο ποτε δεν θα το δω.
και θα ηταν ακομη και αυτο τοσο ομορφο.
γι'αυτο μιλω στο κενο.
η επινοηση ειναι κατι καταλυτικο,
το παραμυθι ακομα,
οτι υπαρχει καποιος.
ενας ανθρωπος.
εστω ενας.
ενας ανθρωπος που μπορει ακομα να κλαψει.
και να γελασει.

λικερ,
ευχαριστω για τα λογια σου.
ισως,τωρα να υπαρχουν καποιες ενδειξεις ζωης..
μα τοτε που εγραφα το κειμενο.
κανεις δεν απαντουσε.
κανεις.

καλημερα

prasino liker είπε...

Oταν εγραφες το κειμενο, σου απαντουσε η ψυχη σου.

keadas είπε...

ειναι το πρώτο ποίημα που διαβάζω απο τη "γενιά του κινητού" και μου άρεσε .
ενδιαφέρον!

Фе́ммe скатале είπε...

Τις έφτυνα κι εγώ τις οθόνες και τα κουμπιά. Όμως να, βλέπω τέτοια, βλέπω κι άλλα και λέω έχουν κι αυτές την τρυφεράδα τους μερικές φορές. Εγώ που νοσταλγώ τα περιστέρια, τους υπηρέτες που κουβαλούσαν κρυφά επιστολές, που λατρεύω τα γραμματόσημα και την αναμονή, τη μυρωδιά και τον ήχο του χαρτιού...λέω πια με σιγουριά. Αξίζουν κι αυτά τα κρύα μηχανήματα, γιατί βγάζουν ζέστη που και που.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

liker,
η ψυχη μονο ρωτουσε.

keada.
γεια σου.
η γενια του καρκινου καλυτερα.

Μαρια,π δ σ λ Μ,
ισως συμφωνουμε.

ρΟ είπε...

μη διαλεγεις λεξεις που με εκφραζουν!μ'αφηνεις γυμνη...μου κλεβεις αντιστασεις!Μη διαλεγεις το "Φιναλε" απο Τρυπες...μ'αφηνεις βουβη...μη .. μη...Μη μου αποκαλυπτεις ολα οσα παλευω να κρυψω.

M είπε...

Θέλω να σου αφήσω κάποιο σχόλιο, αλλά δεν ξέρω πώς να σου πω πόσο όμορφο είναι αυτό που έγραψες, και πόσο απόλυτα με εκφράζει...

...χωρίς να φανώ ψεύτικη

Фе́ммe скатале είπε...

Κι άκουγα το χορτάρι να μεγαλώνει. Πόσο μακρυά μεγαλώνουμε από το χορτάρι που μεγαλώνει! Τι βλακεία. Θλιβερή βλακεία

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

roxanred,
γεια σου.
χαιρω πολυ.αν και περιεργη η γνωριμια μας.
σαν να σε ξερω.
:)

m,
μμμ,σε πιστευω...
:)
καλησπερα

Μαρια,π δ σ λ μ,
συμφωνω μαζι σου.

εχε γεια

Haris είπε...

Ο άνθρωπος μπερδέυει τα πράματα. Δεν υπάρχουμε -μόνο μερικοί από μας θα ζήσουμε, μετά το θάνατό μας.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

Καλησπερα Χαρη,
ενδιαφερον αυτο που λες.


θετεις τον θανατο ως την παυση της μη-υπαρξης μας;

δεν καταλαβα ακριβως.

kat. είπε...

να προσθέσω κάτι;

"ας είμαστε ελεύθεροι πριν κοιμηθούμε και όταν ξυπνήσουμε"

αυτή μάλλον είναι η μεγαλύτερη λύτρωση!

Haris είπε...

Ο θάνατος είναι η κορύφωση της ζωής. Η ολοκλήρωσή της αν θέλεις. Ύπαρξη χωρίς την σκέψη της ανυπαρξίας δεν υφίσταται.

Η ζωή είναι ένα συνεχές κτίσιμο, το οποίο φυσικά έχει ως σκοπό, το ίδιοο το κτίσιμο. Δεν υπάρχει στο τέλος κανένα κτίριο.

Αν εσύ στη περίοδο που σου χαρίστικε η ζωή, απλά παρακολουθείς τους άλλους να χτίζουν, ποτέ σου δεν υπήρξες. Τα τούβλα που χρησιμοποιήθηκαν είναι αιώνια και φέρουν την σφραγίδα του εργάτη που τα έβαλε.

Фе́ммe скатале είπε...

Aν αλήθεια θέλουμε να ζήσουμε
καλύτερα ν΄αρχίσουμε τώρα αμέσως
αν δεν το θέλουμε, δεν πειράζει
αλλά καλύτερα ν΄αρχίσουμε να πεθαίνουμε...
δε θυμαμαι ποιος το ειπε

ceralex είπε...

...Συνοδοιπόροι που ποτέ δεν θα περπατήσουμε δίπλα δίπλα

ή

...που θα περπατήσουμε τυχαία δίπλα δίπλα βιαστικοί να προλάβουμε να μπούμε στο τρένο...

π. είπε...

http://nochessinestrellas.blogspot.com/2007/10/blog-post.html

αν αλήθεια θέλουμε να ζήσουμε
καλύτερα ν΄αρχίσουμε τώρα αμέσως
αν δεν το θέλουμε, δεν πειράζει
αλλά καλύτερα ν΄αρχίσουμε να πεθαίνουμε..
- το είπε ο W. H. Auden