Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Cyxanalysh

Ολες οι καινοτομιες μας ειναι παλιες.
Σκουριασμενες εκπληξεις.
Μηχανησμοι που δεν ξερουμε.δεν αντιληφθηκαμε ποτε..
Γυναικειες μορφρες που συντηρηθηκαν στα ψυγεια των εμμονων μας.
«το μονο που μας διδασκει η ιστορτια,ειναι οτι δεν μας διδασκει τιποτα».

Εψαξα ολες τις γωνιες,
Βρηκα αραχνες,κατασαριδες και βρωμια.
δεν συναντησα πουθενα τον Θεο.
δεν πιστευω στην απουσια Του.
Κανεις δεν εφυγε απο καπου
Χωρις να φτασει πρωτα.
Αλλα Δεν ειναι θεμα χρονου.
Γιατι η αληθεια ειναι πως
δεν περιμενουμε κανεναν.


Οι προοδευτικες μας ανατροπες,ειναι ξεσπασματα δυναστευτικου συντηριτισμου.
μενουμε στους οροφους της ηληθιοτητας.ο ενας πανω απο τον αλλον.ή το αντιθετο.
Και το αντιθετο;
Γιατι το αντιθετο;
Διχασμενοι ρολοι και για τον καθ’ ενα;

Ποιος ειναι μονο ενας;

Οχι το αντιθετο.
Κανεις δεν θα δεχοταν να αυτοαναιρεθει με μια λεξη.

Ολα ειναι διαφορετικα.
Η αντιφαση ειναι μια αυταπατη.

Κανεις δεν θα μπορουσε να αυτοναιρεθει.
Γιατι το ναι δεν αποκλειει το οχι.
Απλα διαφερει απο αυτο.
Το βαρος δινεται στην γλωσσα.
Το βαρος ειναι στην γλωσσα.
Γιατι το σημαινον αντηχει
Απλα διαφορετικα.

Και πραγματι αυτοαναιρουνται ολα.
Ομως κατι τετοιο ειναι αδυνατο.

Κατι τετοιο ειναι αδυνατο,οχι επειδη δεν εγινε ηδη.
Αλλα επειδη εγινε εσφαλμενα.

Ειμαι εδω.
Διχασμενος.
Παντοτε.

το ναι και το οχι που αποτυπωνονται πανω μου
ως μια απαντηση,δεν με καταργουν,
αλλα με χαρακτηριζουν.

Τα κομβικα σημεια,συγχαιονται,διαχωριζονται,διαφερουν.
Αλλα δεν αυτοαναιρουνται.


(αSdjianaδαθγονγ΄σξφδιςεαπμαπ.ςγφπτ/'φαξφμπφηαμγ[α'μα[ξδκ['?.γςιπμνφ;π;΄φ@!φξι!)


Αφουγκρασματα σαλπισματων,βουβοι νοσταλγικοι ηχοι φαλενων.
Ταξιδια στις ακρες των ωκεανων.αφροι, εκστατικα διογκωμενοι.
Προσωπα εξασθενημενα,αερικης υφης.
Εξαυλωμενη βροχη,θυμιση που καταργει την σιωπη.

παραταση.ο ηχος του δρομου.η πισσα ανασαινει.

Αργα, γλιστερη μουσικη,ξαποσταινει στην ωρα μας.

Το δικαιωμα στην ωρα.
Το δικαιωμα στο θρασσος.
Το δικαιωμα το θρασσος.

Ολα ειναι δικα μας,ειπε ο ανθρωπος
Πριν τον αφανισει ο “ιδιοκτητης” του.

6 σχόλια:

prasino liker είπε...

Here Again.Καλως ηλθες.
Ποσοι εχουν οπισθοχωρησει χωρις να φτασουν στον προορισμο.Ισως αν ακουγαν την μουσικη που εχεις επιλεξει και ακουω αυτη την στιγμη το//Evening//Να τολμουσαν.Πως ξερεις οτι η αληθεια,που τελικα τι ειναι αληθεια δεν θα σου φερει καποιον που θα σε οδηγησει ψηλα ,πολυ ψηλα πανω απο τους οροφους της ηλιθιοτητας και γιατι οχι ας εισαι διχασμενος ,εξερευνησε τον εαυτο σου με ενα Αdagio kαι με το The journey φυγε εξω απο τα κομβικα σημεια.Ολα ειναι δικα σου ανθρωπε μου .Ολα ειναι Μαλαμα στα χερια σου στην Μελενια ψυχη σου.Χορεψε για να το γιορτασεις με το Les Jours Tristes.
Καλο σου βραδυ.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

η αφαιρεση της μουσικης,
της εκστασης.
της χαρας,δεν αποκλειουν την επιγνωση
των χαρακτηριστικων μας.

οταν καποιος αναφερει πως ξερει τον εαυτο του,
φανερωνει απλα την αναγκη του να τον ελεγχει.

αυτο δεν σημαινει οτι μπορει κιολας.


καλησπερα

Ο άλλος είπε...

Συνέχισε να περιφέρεσαι με λόγο ή χωρίς. Με απόγνωση ή μόνο με γνώση.Δίνεις όμορφα πράγματα. Μπράβο

Sotona Dos είπε...

Καλη δουλεια συντοπιτη,
ωραια που μας βρηκες
ωραια που θα τα λεμε.

Sotona Dos είπε...

Ποιο το πρωτο κομματι στο podcast?

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

kalhspera.

o allos,
eyxaristw gia ta logia.
ta leme


stereotype.
to prwto tragoydi einai to ξανα εδω,
απο τον δισκο "αναπνοες" τη Λενας Πλατωνος και τραγουδαει η Σαβινα Γιαννατου.

Θα τα λεμε.


μπαι