Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

και ας ειχα φθασει στη αυταρεσκια καθως γυρνουσα σπιτι.
χτυπησα το εισιτηριο και δεν κοιταξα πουθενα παρα μονο
κινηθηκα στο κεντρο του λεωφορειου που ειχα στο νου
μου να παω απο πριν.υστερα διαπιστωσα οτι ηταν πιασμενες
ολες οι θεσεις των ορθιων.και σταθηκα στην αρχη του κυκλου.
στραμενος στο παραθυρο κοιτουσα αφηρημενα, εξω.
για μια στιγμη αντιληφθηκα πως η αφηρημαδα μου ηταν
μια καθηλωση στο συγκεχυμενο συναισθημα της διαδρομης.
οι λακουβες εχουν μεγαλη σημασια.οπως και το φαναρι.δινει
την δυνατοτητα να σταματησεις την διαδρομη και να ερθεις
σε μια αμηχανη κατασταση.
Το γαλα ενωνει τους ανθρωπους;στην περιπτωση μου,
δεν μπορω να πω με σιγουρια.ισως αυξανει τις πιθανοτητες .
και αυτο μονο εφοσον ειναι απο σουπερ μαρκετ.σε περιπτωση
αγορας γαλακτος απο περιπτερο δεν θα υπηρχε καμια πιθανοτητα
να πραγματωθει το ονειρο .
χρειαζομαστε λαθος απαντησεις για την πραγματωση του ερωτος;
σαφως,κατι τετοιο ηταν αναγκαιο στην περιπτωση.
κατεβαινοντας απο το λεωφορειο,ειχα μια σιγουρια πως θα παω
να διαβασω ευρωπαικη ιστορια.Για μια στιγμη βεβαια υπηρξε ενα
διλλημα:πιτσα ή μαγειρευτο;αλλα λυθηκε χωρις πολυ σκεψη αυτη τη φορα.
αυτοματως γυρναω προς την αντιθετη κατευθυνση προοριζομενος για πιτσα.
ετυχε ωστοσο να βρισκεται στο δρομο μου το μαγαζι με τα μαγειρευτα φαγητα
οπου μπηκα.στην εισοδο κινουμουν αργα-αργα κοιτοντας τα φαγητα ενα-ενα.
αποφασισα.φευγοντας με την πληρωμενη μου επιλογη στη σακουλα
κατευθυνθηκα προς το σπιτι.
Να το περιπτερο.Να και η λαθος απαντηση.Να και η λαθος επιλογη;;;
ποιος θα κρινει;εγω ειμαι το θυμα.

ειμαι το ανεστραμενο θυμα.ο ευτυχης νικημενος.ο ζων-νεκρος.


κανοντας παντα την λαθος επιλογη
θα μπορεσεις να δεις αυτο που δεν θα εβλεπες πριν.
θα μπορεσεις ξανα να αισθανθεις την νεοτητα απο τα ακρα της.
χωρις την τολμη,χωρις την προβλεψη.παρα μονο με την ανυποψια
και το ξαφνιασμα.το τρεμουλο και την ελπιδα.

ενα αδειο πιατο μπορει να γεμισει με ερωτα;

μονο με το φαγητο των ερωτευμενων.




οι εραστες γεννιουνται ή γινονται;

συναντιουνται.

και καμια φορα ερωτευονται.



για ποιον λογο να πηγαινε καποιος στο σουπερ μαρκετ για γαλα πια;

για ολους εκτος απο το γαλα.



7 σχόλια:

prasino liker είπε...

Θελω να πιστευω οτι εισαι καλα και η κολαση που κοχλαζει να γαληνεψει.Να γινει φωτεινη η καρδια σου και να προχωρας απο το μηδεν προς τα πανω και οχι αντιστροφα.
Καλο βραδυ φιλε μου.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

kalhspera.
h kamph einai h fysiologikotita.oi perissoteroi anthrwpoi einai se mia synexeis kampi.oloi.ektos apo stigmes poy niwtheis diaforetika.liges kai polytimes

prasino liker είπε...

Eτσι ειναι .Ομως απο εμας εξαρταται αυτη την καμπη να την καθυστερησουμε.Αξιζει τον κοπο η προσπαθεια.Αυτο το τερας της θλιψης του πονου,της απογοητευσης ας παραχωρησει την θεση του στην γνωση,στο παθος και στην δυναμη για ζωη.
Καλο βραδυ.Ενα βραδυ πιο ομορφο ,πιο ζεστο ,πιο χαρουμενο.

Vicky είπε...

Γιατί να καθυστερήσουμε την καμπή; Για να τη βλέπουμε διαρκώς να πλησιάζει όλο και περισσότερο κι εμείς να μένουμε σχεδόν στάσιμοι μην τυχόν και μας φτάσει; Όχι. Να έρθει η καμπή. Να γνωριστούμε μαζί της και να την αφήσουμε πίσω. Να μας προσφέρει ηρεμία μέχρι να φανεί κι η επόμενη.

prasino liker είπε...

Vicky
----------
Ισως να ειναι το σωστο αυτο.Πιστευω οτι μεχρι να αποκτησουμε περισσοτερη δυναμη να το καθυστερησουμε λιγο.Ετσι για να μην καταποντιστουμε.
Καλη σου μερα και συγνωμη αν πηρα τον λογο.

Vicky είπε...

Αλίμονο αν ζητάς συγγνώμη για μία συζήτηση.. :) Δε μονολογώ και δε σου κρύβω πως περίμενα μία απάντηση.

Νομίζω πως τη δύναμη την αποκτάμε περνώντας τις καμπές κι όχι αναβάλοντάς τες. Καθώς έτσι, μας φθείρει περισσότερο η αναμονή. Κι ας έχουμε την ψευδαίσθηση πως προετοιμαστήκαμε καλύτερα.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

την καμπη δεν μπορεις να την αναβαλεις..και να θες...
το μονο που μπορεις ειναι να την ζησεις...και αυτο θα γινει γιατι δεν υπαρχει αλλο...
οπως και την ονειρικη πραγματικοτητα θα ζησεις...