Ενα τραγουδι να ταν οι λεξεις και τα αισθηματα,
που δυσκολα γεννιουνται και οσο να περπατησουνε,
καμωματα σκορπαν και αλονιζουνε,
τα μετρα και τα σωθηκα

μια πυρκαγια να ητανε, ολα να τ'αγκαλιασει,
ο ερωτας που στεκεται πισω και αδημονει,
και η φλογα του ποτε να μην κοπασει
το φως του να σημαινει την αρχη

μουσικη βελουδινη,
νωχελικη,να'ταν
ολη μας η ντροπη
και η νευρικη αμηχανια


Ετσι αν γεννιοταν απαλα,με ρυθμο και αρμονια
η καθε λεξη απ'την ψυχη

τα ουρλιαχτο απ' το μωρο
θα ητανε μια μελωδια.